W 1954 r. na podstawie dekretu z 26.4.1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych (Dz.U. Nr 27, poz. 197 i Nr 55, poz. 438; dalej jako: dekret) wywłaszczono nieruchomość. Zgodnie z regulacjami dekretu, odjęcie prawa własności nieruchomości następowało z dniem złożenia wniosku o wywłaszczenie, co mogło powodować sytuacje, że do zrealizowania celu wywłaszczenia dochodziło przed wydaniem ostatecznego orzeczenia. W przepisach dekretu nie przewidziano obowiązku szczegółowego określania celu wywłaszczenia, lecz nakazano jego wskazanie w sposób ogólny. Nieruchomość była niezbędna dla celu budowy lotniska, które powstało zanim doszło do formalnego pozbawienia prawa własności jej właściciela.

W 2014 r. Starosta Krakowski orzekł o odmowie zwrotu nieruchomości na rzecz spadkobierców poprzedniego właściciela. Wojewoda Małopolski utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę spadkobierców. Zgodnie z art. 136 ust. 3 ustawy z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. jedn.: Dz.U. z 2016 r. poz. 2147 ze zm.; dalej jako: GospNierU) , poprzedni właściciel nieruchomości lub jego spadkobiercy mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, jeżeli w rozumieniu art. 137 GospNierU, nieruchomość stała się zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. Zgodnie zaś z art. 137 ust. 1 GospNierU nieruchomość uznaje się za zbędną na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu, jeżeli pomimo upływu 7 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się ostateczna, nie rozpoczęto prac związanych z realizacją tego celu albo pomimo upływu 10 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się ostateczna, cel ten nie został zrealizowany. W pierwszej kolejności należało więc sprecyzować cel wywłaszczenia, by móc następnie ocenić, czy cel ten został zrealizowany. W przedmiotowej sprawie cel wywłaszczenia określony został bardzo ogólnikowo, jako realizacja narodowych planów gospodarczych. W związku z powyższym niezbędne stało się przeanalizowanie dokumentacji dotyczącej wywłaszczonej nieruchomości (także i sprzed okresu wywłaszczenia), by doprecyzować, co w istocie mieściło się pod pojęciem narodowych planów gospodarczych. Zdaniem sądu z akt sprawy wynika, że celem wywłaszczenia przedmiotowej nieruchomości była budowa lotniska wojskowego, dlatego organy prowadzące postępowanie zasadnie uznały, że zagospodarowanie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło zgodnie z celem wywłaszczenia i cel ten uprzednio prawidłowo sprecyzowały.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania na skutek braku wskazania pełnej podstawy prawnej i zupełnego braku wyjaśnienia podstaw rozstrzygnięcia sądu I instancji. Jak wskazano, zgodnie z art. 141 § 4 ustawy z 30.8.2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn.: Dz.U. z 2017 r. poz. 1369), uzasadnienie wyroku powinno zawierać zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych w skardze, stanowisk pozostałych stron, podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie, w przypadku uwzględnienia skargi także wskazania co do dalszego postępowania. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że o ile w wyroku zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych w skardze i stanowisk pozostałych stron obejmuje 10 i pół strony, o tyle podstawie prawnej rozstrzygnięcia i jej wyjaśnieniu poświęcono w sumie 2 strony, przy czym, jeśli idzie o wyjaśnienie podstawy rozstrzygnięcia tego elementu wyrok nie zawiera w ogóle. Ta część wyroku, w której powinny być zamieszczone rozważania sądu sprowadza się tylko do kwestii ogólnych – przepisy ustrojowe, przepisy materialne, przedmiot oceny, zatem do podania jedynie podstawy rozstrzygnięcia i to w niepełnym wymiarze. Ostatni akapit uzasadnienia czyni wrażenie przystąpienia do wyjaśnienia motywów rozstrzygnięcia, jednak jest to dopiero początek rozważań co do meritum, brak zaś zupełnie rozwinięcia. Choć WSA w Krakowie podkreślił, że przedmiotem jego oceny miało być czy zasadnie został ustalony cel wywłaszczenia oraz czy nieruchomość na ten cel stała się zbędna, to NSA uznał, że w uzasadnieniu wyroku odpowiedzi na te kwestie nie ma. W rezultacie NSA stwierdził, że nie można skontrolować prawidłowości zaskarżonego wyroku, bowiem z jego uzasadnienia nie wynika co legło u podstaw takiego rozstrzygnięcia. Sąd I instancji zupełnie nie wyjaśnił z jakich przyczyn uznał, że decyzje organów nie naruszają prawa, odmawiając zwrotu wywłaszczonej nieruchomości. W uzasadnieniu wyroku, nie ma rozważań dotyczących zbędności nieruchomości na cel wywłaszczenia.