Dwie umowy o pracę w zakresie tego samego rodzaju pracy

Z jednym pracownikiem zawrzeć można więcej niż jedną umowę o pracę, o ile umowy te dotyczyłyby rodzajowo odmiennych prac. Istotny w tym zakresie jest np. na wyrok Sądu Najwyższego z 13.3.1997 r. (I PKN 43/97, Legalis), który wyraźnie wskazuje, od czego zależy dopuszczalność zawarcia takiej dodatkowej umowy. Z tym samym pracodawcą, w zakresie wykonywania pracy tego samego rodzaju, pracownik może pozostawać tylko w jednym stosunku pracy. Stosunek ten może być wprawdzie w pewnym zakresie modyfikowany w drodze tzw. klauzul autonomicznych, ale klauzule te nie są odrębnymi umowami o pracę i nie prowadzą do powstania dodatkowego stosunku pracy między tymi samymi podmiotami, a ponadto stanowią wyjątek od reguły ogólnej. Podobnie wyjątkiem od zasady ogólnej jest dopuszczenie możliwości zawierania odrębnych umów o pracę między tymi samymi podmiotami (istnienia między nimi więcej niż jednego stosunku pracy), jeżeli ich przedmiotem ma być praca innego rodzaju niż wcześniej umówiona (wynikająca z wcześniej nawiązanej umowy o pracę).

Zdaniem autora odpowiedzi, zawarcie w opisanej sytuacji dwóch umów rodzi istotne ryzyko uznania omijania przepisów o czasie pracy i nie powinno mieć miejsca. Czas pracy będzie rozliczany osobno – wskazany kierowca, ze względu na rodzaj wykonywanych przewozów nie podlega pod przepisy nakazujące łączne rozliczanie czasu pracy kierowców – co rodzi możliwość naruszeń w zakresie przede wszystkim pracy nadliczbowej (praca ponad niepełny wymiar nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych dopóki nie zostaną przekroczone normy czasu pracy). Istotne w tym jest to, że w ramach obu umów pracownik miałby wykonywać tę samą rodzajowo pracę. Źródła finansowania wynagrodzenia nie są przy tym istotne.

Przy tym warto wskazać, że w pełni możliwe jest wyodrębnienie w ramach jednej umowy o pracę częściowego podziału realizowanych zadań z odniesieniem do czasu pracy poświęcanego na każdą z tych grup.