Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla miasta P. wydał decyzję w sprawie rozbiórki dużego słupa reklamowego, znajdującego się przy jednej z galerii handlowych w mieście P.
W uzasadnieniu decyzji wskazał, że na fragmencie nieruchomości, należącej do operatora galerii handlowej – spółki C. – obowiązuje zakaz lokalizacji reklam wolnostojących, zaś dopuszcza się umieszczanie reklam na budynkach. PINB zakwalifikował sporny słup reklamowy jako rodzaj budowli, stwierdzając, że słup jest na tyle duży (miał wysokość około 21 m) oraz umiejscowiony na umieszczonym w gruncie fundamencie – bloku żelbetowym, aby nie można było kwalifikować go jako szyld względnie nawet instalację reklamową, ale jako rodzaj budowli. Wobec zakazu stawiania w tym rejonie tego typu nośników-budowli nakazał jego rozebranie.
W odwołaniu spółka C. wskazała, że wspomniany słup nie jest trwale związany z gruntem (został on bowiem jedynie przymocowany do bloku żelbetowego i może być łatwo zdemontowany) i nie może być kwalifikowany jako wolnostojące urządzenie reklamowe, ale jako szyld, co do którego nie obowiązywał już określony w planie zagospodarowania przestrzennego zakaz.
Wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego podtrzymał decyzję PINB. Skargi na to rozstrzygnięcie złożyła spółka C., ale zostały one oddalone – tak przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, jak i przez Naczelny Sąd Administracyjny.
NSA w uzasadnieniu wskazał, że zakwestionowanie tego typu reklamy jako budowli nie jest prawidłowe. W myśl art. 3 pkt 3 PrBud jest to bowiem każdy obiekt budowlany inny niż wymienione w tym przepisie, w tym inny niż wolnostojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe. Rzecz w tym, że – jak wskazał NSA – gabaryty tego obiektu wykluczają jego zakwalifikowanie jako tablicy czy urządzenia reklamowego. Świadczą o tym parametry techniczne: wysokość 21 m, posadzenie na fundamencie, gdzie żelbetonowa stopa fundamentowa ma powierzchnię 64 m2. Taki obiekt zawiera już standardowe elementy konstrukcyjne właściwe obiektowi budowlanemu, sam rodzaj fundamentu jakiego użyto powoduje trwałe związanie z gruntem. Dlatego też jego realizacja nie mogła polegać na instalacji reklamy – o czym mówi art. 29 ust. 2 pkt 6 PrBud – ale na budowie, w ścisłym tego słowa znaczeniu.
Tym samym organy nadzoru budowlanego prawidłowo oceniły rodzaj obiektu i jego niezgodność z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Wobec tego decyzja o rozbiórce takiej budowli reklamowej była prawidłowa i zgodna z prawem.