W rozpoznawanej sprawie Skarżąca (inwestor) złożyła wniosek o zatwierdzenie projektu budowlanego i wydanie pozwolenia na budowę. Organ pierwszej instancji - Starosta Powiatowy, po ustaleniu że liczba stron postępowania znacznie przekracza 20, poinformował strony, w tym Skarżącą, że dalsze zawiadomienia o decyzjach i innych czynnościach organu będą następowały w formie publicznego obwieszczenia, tj. na tablicy ogłoszeń Starostwa Powiatowego, tablicy ogłoszeń Urzędu Miasta oraz w Biuletynie Informacji Publicznej Starosty. Następnie (23.1.2019 r.) Starosta wydał decyzję w przedmiocie wniosku Skarżącej. Informacja o wydaniu ww. rozstrzygnięcia została umieszczona na tablicy ogłoszeń Starostwa Powiatowego oraz w BIP Starostwa 24.1.2019 r., zaś na tablicy ogłoszeń Urzędu Miasta oraz w BIP Urzędu Miasta – 29.1.2019 r. Odwołanie od ww. decyzji zostało nadane 1.3.2019 r. Natomiast, na wniosek Skarżącej, ww. decyzja została jej doręczona 6.5.2019 r., a odwołanie od niej wniesiono 20.5.2019 r. W odniesieniu do niego Wojewoda postanowieniem z 1.7.2019 r. stwierdził niedopuszczalność odwołania, a Skarżąca (inwestor) złożyła skargę administracyjną.
Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego rozstrzygnięcia organu administracji publicznej - Wojewody. Zarzuciła naruszenie m.in. art. 40 § 2 w zw. z art. 39 ustawy z 14.6.1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 256, dalej: KPA) poprzez ich niezastosowanie, gdyż decyzja powinna zostać jej doręczona w sposób indywidualny.
Wojewoda, w odpowiedzi na skargę do WSA w Gdańsku, wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia. Wskazał, że w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia stwierdził co prawda, że organ pierwszej instancji w przedmiotowej sprawie powinien doręczyć decyzję inwestorowi na piśmie, to jednak nie przesądza to o nieskuteczności doręczenia w formie obwieszczenia. Inwestor został bowiem - jak wskazał Wojewoda - poinformowany o takiej możliwości pismem, z którym się zapoznał. Dlatego też powinien mieć na uwadze, że decyzja może zostać dostarczona w sposób zgodny z art. 49a KPA i to na nim ciążył obowiązek śledzenia stosownych tablic ogłoszeń.
Stosownie do treści art. 49a KPA poza przypadkami, o których mowa w art. 49 KPA (czyli w sytuacjach przewidzianych w przepisie szczególnym), organ może dokonywać zawiadomienia o decyzjach i innych czynnościach organu administracji publicznej w formie, o której mowa w art. 49 § 1 KPA, jeżeli w postępowaniu bierze udział więcej niż dwadzieścia stron. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, zawiadomienie jest w takim przypadku skuteczne wobec stron, które zostały na piśmie uprzedzone o zamiarze zawiadamiania ich w określony sposób. Do zawiadomienia stosuje się przepis art. 49 § 2 KPA, który stanowi, że dzień, w którym nastąpiło publiczne obwieszczenie, inne publiczne ogłoszenie lub udostępnienie pisma w Biuletynie Informacji Publicznej wskazuje się w treści tego obwieszczenia, ogłoszenia lub w Biuletynie Informacji Publicznej. Zawiadomienie uważa się za dokonane po upływie czternastu dni od dnia, w którym nastąpiło publiczne obwieszczenie, inne publiczne ogłoszenie lub udostępnienie pisma w Biuletynie Informacji Publicznej.
Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy zauważyć należy, że organ pierwszej instancji, biorąc pod uwagę ilość stron niniejszego postępowania (około 70), zdecydował się na zastosowanie możliwości doręczenia, opisanej w cytowanym wyżej art. 49a KPA. Zdaniem WSA w Gdańsku skorzystanie z rozwiązania przewidzianego w ww. przepisie było w niniejszej sprawie co do zasady dopuszczalne.
Sąd rozstrzygający podkreślił, iż zastosowanie tej możliwości wiąże się jednak z pewnymi ograniczeniami, wynikającymi z odstępstwa od zasady zindywidualizowanego doręczania pism w postępowaniu administracyjnym, których organ odwoławczy nie uwzględnił w okolicznościach niniejszej sprawy, a na które zwróciła uwagę Skarżąca.
W ocenie WSA w Gdańsku, należy podkreślić, że odstąpienie od zasady zindywidualizowania doręczenia pism na rzecz ich doręczenia w trybie ogłoszenia publicznego musi być postrzegane przez pryzmat przyznania słabszych gwarancji procesowych stron postępowania w stosunku do gwarancji przyznanych na zasadach ogólnych. W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że cel zastosowania analizowanej instytucji - przyspieszenie i ułatwienie prowadzenia postępowania administracyjnego, w którym występuje bardzo duża liczba stron - nie stoi na przeszkodzie indywidualnemu doręczeniu decyzji podmiotowi najbardziej zainteresowanemu w sprawie – wnioskodawcy (inwestorowi) na piśmie lub za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Zatem - zgodnie ze stanowiskiem przyjętym przez WSA w Gdańsku w niniejszej sprawie - przyjąć należy, że doręczenie decyzji administracyjnej w formie publicznego obwieszczenia w trybie art. 49a KPA nie dotyczy inicjatora postępowania administracyjnego i adresata decyzji (inwestora). Nawet jeżeli organ, w oparciu o przepis szczególny lub art. 49a KPA (po nowelizacji, która weszła w życie 1.7.2017 r.), zawiadamia strony o wydaniu decyzji w drodze publicznego obwieszczenia, to ma ponadto obowiązek doręczyć decyzję wnioskodawcy na piśmie lub za pomocą środków komunikacji elektronicznej, nawet jeżeli przepis szczególny takiego doręczenia nie przewiduje. Powyższe znajduje potwierdzenie w dotychczasowych orzecznictwie sądów administracyjnych (postanowienie NSA z 10.11.2016 r., II OZ 1297/16).
WSA w Gdańsku uznał, że jeśli organ administracji publicznej w toku postępowania administracyjnego niektórych czynności w stosunku do inwestora dokonywał indywidualnie (np. doręczenie postanowienia o zawieszeniu postępowania), a innych w trybie art. 49a KPA, to uzasadniony staje się zarzut naruszenia powołanego przepisu i wprowadzenia w błąd strony inicjującej postępowanie poprzez brak doręczenia jej rozstrzygnięcia o istocie sprawy w sposób indywidualny.
W doktrynie wskazuje się, na co zwrócił uwagę WSA w Gdańsku, że skorzystanie przez organ z uregulowanej w art. 49a KPA możliwości zastąpienia doręczenia tradycyjnego lub elektronicznego zawiadomieniem publicznym powinno być konsekwentne. Niedopuszczalne jest doręczanie niektórych pism stronom w formie tradycyjnej, a innych poprzez zawiadamianie publiczne, chyba że taka niejednorodność form doręczenia wynikałaby z wyraźnego przepisu ustawy.
W konsekwencji przyjęcie powyżej zaprezentowanego stanowiska prowadzi do wniosku, iż doręczenie decyzji organu pierwszej instancji w stosunku do Skarżącej w formie publicznego obwieszczenia nie było skuteczne. W ocenie WSA w Gdańsku skutek doręczenia decyzji nastąpił dopiero wraz z doręczeniem Skarżącej tej decyzji w sposób indywidualny, tj. 6.5.2019 r. Zatem, dopiero wówczas rozpoczął swój bieg w odniesieniu do Skarżącej termin do wniesienia odwołania, który upłynął z dniem 20.5.2019 r. (wtedy też Skarżąca wniosła odwołanie). Wobec powyższego, Sąd rozstrzygający uznał zarzuty skargi w tym zakresie za w pełni uzasadnione, a następnie orzekł o uchyleniu zaskarżonego postanowienia. W praktyce oznacza to, że organ odwoławczy zobowiązany będzie rozpoznać merytorycznie wniesione przez Skarżącą odwołanie.
* Pola wymagane
Zasady przetwarzania danych osobowych: Administratorem danych osobowych jest Wydawnictwo C.H.Beck sp. z o.o., Warszawa, ul. Bonifraterska 17, kontakt: daneosobowe[at]beck.pl. Dane przetwarzamy w celu marketingu własnych produktów i usług, w celach wskazanych w treści zgód, jeśli były wyrażane, w celu realizacji obowiązków prawnych, oraz w celach statystycznych. W sytuacjach przewidzianych prawem, przysługują Ci prawa do: dostępu do swoich danych, otrzymania ich kopii, sprostowania, usunięcia, ograniczenia przetwarzania, przenoszenia, cofnięcia zgody oraz wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania danych. Pełne informacje w Polityce prywatności.