Potwierdził to Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 4.6.2020 r. (0115-KDIT2.4011.204.2020.2.KC).

Dyrektor KIS przytoczył powoływany zwykle w takich przypadkach wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8.7.2014 r., K 7/13 (Dz.U. z 2014 r. poz. 947), w którym TK ustalił, jakie kryteria powodują, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy.

Przede wszystkim trzeba przypomnieć, że przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 PDOFizU). Świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych, stanowią przychód pracownika ze stosunku pracy (art. 12 ust. 1 PDOFizU).

Za przychód pracownika można uznać takie nieodpłatne świadczenia, które:

  1. zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie);
  2. zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść;
  3. stanowią wymierną korzyść przypisaną indywidualnemu pracownikowi (korzyść nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Zdaniem TK obiektywne kryterium, czyli wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści), nie jest spełnione, gdy pracodawca proponuje swoim pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy, czyli także imprezy wyjazdowe, wycieczki, itd. W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się żadna korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.

Co ważne, bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu. Nie jest przychodem sama możliwość skorzystania ze świadczenia, jeżeli osoba uprawniona z niego nie skorzystała, czyli go nie otrzymała. Tym samy, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak jest podstaw do określenia jego wysokości. Udział w spotkaniu integracyjnym zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, bo nie ma podstaw, aby świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

Na tej podstawie dyrektor KIS potwierdził stanowisko, że udział osób uprawnionych, w tym w szczególności pracowników wraz z osobami najbliższymi w wycieczkach integracyjnych, których celem jest zapewnienie wspólnego wypoczynku i lepsze zgranie zespołu, częściowo sfinansowanych ze środków ZFŚS, nie skutkuje dla nich powstaniem przysporzenia majątkowego, a tym samym nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 PDOFizU. W konsekwencji po stronie pracowników nie powstaje przychód ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 PDOFizU, a na pracodawcy nie ciążą obowiązki płatnika.