Sąd podkreślił, że regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy jest aktem prawa miejscowego i jego treść powinna być ustanowiona na podstawie i w granicach zawartych w ustawie z 13.9.1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1399 ze zm.; dalej: CzystGmU). Oznacza to nie tylko konieczność ścisłego przestrzegania zakresu delegacji upoważniającej do wydania aktu, dokładnego zastosowania się do dyrektyw wiążących prawodawcę lokalnego, ale i zakaz, co do zasady, powtarzania tych uregulowań, które zostały już zawarte w źródle prawa powszechnie obowiązującego, szczególnie zaś modyfikowania przepisów ustawowych.
W regulaminie można określić wymagania w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości obejmujące m.in. uprzątanie błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z części nieruchomości służących do użytku publicznego. W oparciu o taką delegację nie można nakazać właścicielom nieruchomości usuwania bądź ograniczania śliskości na terenie nieruchomości, dodatkowo zobowiązując ich do usunięcia środków użytych w celu ograniczenia śliskości i wskazując termin wykonania tego obowiązku jako niezwłoczny. Zdaniem sądu takiego upoważnienia nie może stanowić również art. 5 ust.1 pkt 5 CzystGmU, który nakłada na właścicieli obowiązek zapewnienia utrzymania czystości i porządku poprzez realizację innych obowiązków określonych w regulaminie, ponieważ tak sformułowany obowiązek, jak w zaskarżonej części uchwały wykracza poza normę kompetencyjną zawartą w art. 4 ust. 2 pkt 1 lit. CzystGmU.
