Rada gminy podjęła uchwałę o wysokości opłat za korzystanie z przedszkoli publicznych – takie uprawnienie dawała jej ustawa prawo o finansowaniu zadań oświatowych. Wojewoda orzekł jednak o uchyleniu dwóch przepisów, wchodzących w skład tego aktu. W jednym z nich rada uregulowała zasady wnoszenia opłat za wyżywienie dzieci w przedszkolu. Wojewoda uznał, że ustawa będąca podstawą do podjęcia uchwały nie zawiera jednak podstawy prawnej do regulowania tej kwestii. Ponadto taka opłata należy, zdaniem organu nadzoru, do stosunków cywilnoprawnych i powinna być regulowana w umowie, za co odpowiada dyrektor placówki.
Gmina zaskarżyła akt nadzoru twierdząc, że ustawodawca opłaty za jedzenie zaliczył do kategorii należności publicznoprawnych (należności budżetowe) i nie można ich regulować w umowie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uwzględnił skargę. Jego zdaniem z przepisów ustawy o finansowaniu zadań oświatowych jak też FinPublU wynika, że jest to opłata o charakterze publicznoprawnym – świadczy o tym nazwanie jej należnością budżetową, dlatego nie można określać jej w umowach cywilnoprawnych. Brak upoważnienia ustawowego miał być, zdaniem WSA, zaniechaniem ustawodawcy. Do uregulowania tej kwestii wystarcza ogólne upoważnienie do ustalania wysokości opłat za posiłki w przedszkolach. Zdaniem WSA rada gminy działa w granicach prawa.
NSA, rozpoznając sprawę, zwrócił uwagę, że akty prawa miejscowego są ustanawiane przez organy samorządu terytorialnego na podstawie upoważnień ustawowych i na obszarze działania organów. Z tego wynika, że rada gminy nie może w żaden sposób przekroczyć przedmiotowych granic upoważnienia zawartego w ustawie. Przekroczenie tych ograniczeń stanowi istotne naruszenie prawa, które jest podstawą do stwierdzenia nieważności aktu. Nawet publicznoprawny charakter opłaty nie daje gminie prawa domniemywania jakie jeszcze powiązane z nią sprawy powinny być określone w uchwale.
Skoro w podstawie prawnej uchwały nie było odpowiedniego upoważnienia, to zdaniem NSA, wojewoda prawidłowo orzekł o nieważności uchwały. Przy okazji Sąd zwrócił uwagę, że z prawa oświatowego wynika możliwość uregulowania omawianej kwestii w statucie placówki oświatowej i odpowiednie postanowienie w tym zakresie może zostać powtórzone w umowie cywilnoprawnej.