Uchwała Rady gminy w sprawie ustalenia stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi na nieruchomościach została zaskarżona do WSA przez właściciela domku letniskowego. W skardze wskazał on, że osoby posiadające domki letniskowe zostały obciążone opłatą za zagospodarowanie odpadów komunalnych średniomiesięcznie wielokrotnie większą niż osoby mieszkające na stałe w gminie. Zarzucił on także przedmiotowej uchwale, że została opublikowana dopiero w kwietniu, a znajduje zastosowanie już od początku roku, co rażąco narusza zasadę niedziałania prawa wstecz.
Odnosząc się do pozostałych zarzutów WSA wskazał, że w przypadku domków letniskowych nie jest możliwe wyznaczenie wysokości opłaty na podstawie ilości osób przebywających w różnym czasie na takiej nieruchomości, ani od czasu tego przebywania. Opłata ta zatem musi być uśredniona dla wszystkich nieruchomości o charakterze rekreacyjno-wypoczynkowym na terenie gminy. Trudno ją też porównywać wprost z opłatami ustalanymi dla nieruchomości zamieszkiwanych stale, bowiem wielkość tych opłaty uzależniona jest z reguły od określonych czynników, takich jak:
1) ilość osób,
2) ilość zużytej wody,
3) powierzchnia lokalu.
Co więcej, w przypadku nieruchomości letniskowych należy także uwzględnić większe koszty transportu odpadów, spowodowane koniecznością ich transportu z różnych, często bardzo oddalonych od siebie, nieruchomości.