Rządowy projekt nowelizacji ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw ma na celu wprowadzenie do polskiego prawa postanowień Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/24/UE z 9.3.2011 r. w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej (dalej: Dyrektywa).

Dyrektywa przyjmuje jako zasadę, że pacjent podlegający systemowi ubezpieczenia zdrowotnego jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej będzie mógł otrzymać zwrot poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych uzyskanych w innym państwie członkowskim, według stawek stosowanych przez jego rodzimą instytucję ubezpieczeniową. Pacjent nie będzie musiał występować do tej instytucji o wydanie zgody na skorzystanie ze świadczeń za granicą – o ile tylko dane świadczenie jest przewidziane w koszyku świadczeń gwarantowanych państwa ubezpieczenia. W kategorii transgranicznej opieki zdrowotnej mieścić się będą również leki i wyroby medyczne zakupione w innym państwie członkowskim UE.

Proponowane rozwiązania

Rządowy projekt nowelizacji ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw zawiera wymóg posiadania przez świadczeniobiorcę, przed skorzystaniem ze świadczenia opieki zdrowotnej podlegającego zwrotowi kosztów, odpowiedniego skierowania albo zlecenia na transport sanitarny.

Ważne

Projekt zrównuje skierowanie wystawione przez lekarza wykonującego zawód w innym niż Polska państwie członkowskim UE ze skierowaniem lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, w kontekście zwrotu kosztów transgranicznej opieki zdrowotnej.

Zwrot kosztów leków i udzielanych świadczeń

Określone będą zasady, na jakich przysługiwać będzie świadczeniobiorcom zwrot kosztów leków. I tak np. w przypadku leków nabywanych w innych państwach członkowskim UE na podstawie recept transgranicznych wystawionych w Polsce warunkiem zwrotu kosztów będzie wystawienie takiej recepty przez osobę uprawnioną w rozumieniu ustawy z 12.5.2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych.

Zwrot kosztów świadczeń medycznych będzie dokonywany na pisemny wniosek świadczeniobiorcy, przez właściwy oddział wojewódzki NFZ na podstawie decyzji administracyjnej dyrektora tego oddziału. Wnioski o zwrot kosztów będą kierowane, co do zasady, do oddziału właściwego ze względu na miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy na terytorium Polski. Odrębne reguły ustalono świadczeniobiorców, którzy nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Polski.

Odmowa zwrotu kosztów świadczeń medycznych

Odmowa zwrotu kosztów świadczeń medycznych będzie następowała między innymi, gdy:

  • wniosek dotyczyć będzie świadczeń nienależących do świadczeń gwarantowanych lub świadczeń niespełniających kryterium transgranicznej opieki zdrowotnej albo świadczeń opieki zdrowotnej z zakresu przeszczepów narządów od dawców zmarłych albo szczepień ochronnych;
  • wnioskodawca nie udokumentuje, że pokrył koszty świadczeń, których dotyczy wniosek.

Termin na wydanie decyzji w sprawie zwrotu kosztów świadczeń zdrowotnych będzie wynosił 30 dni lub 60 dni, jeżeli wymagane będzie dołączenie dodatkowych dokumentów.

Projekt określa elementy, jakie powinien posiadać wniosek o zwrot kosztów i dokumenty wymagane jako załączniki do wniosku. W przypadku dokumentów sporządzanych w językach obcych, będzie obowiązywał wymóg dołączenia ich tłumaczenia na język polski.

Korzystanie z nowych przepisów ograniczone kwotowo

Problemem w szerokim korzystaniu z omawianych przepisów będzie wprowadzenie reguły ostrożnościowej, która ma zapobiec nadmiernemu obciążeniu NFZ z tytułu zwrotu kosztów transgranicznej opieki zdrowotnej. Projekt ustanawia bowiem maksymalną kwotę wydatków Funduszu z tytułu realizacji tych zadań. Po jej osiągnięciu w danym roku kalendarzowym Fundusz będzie zawieszać wypłatę kwot należnych z tytułu zwrotu kosztów do końca tego roku, o czym świadczeniobiorcy będą informowani, w drodze ogłoszenia, na stronach internetowych centrali i oddziałów wojewódzkich Funduszu. Wypłaty zawieszone w danym roku będą realizowane w roku następnym, w terminie do 31 stycznia. Przewidziano również obowiązek informowania świadczeniobiorców o sytuacji, w której konieczne będzie zawieszenie wypłat z tytułu zwrotu kosztów.

Rząd tłumaczy, że wprowadzenie powyższej reguły ostrożnościowej jest dopuszczalne w świetle art. 7 ust. 9 Dyrektywy, który stanowi, że państwo członkowskie ubezpieczenia może ograniczyć stosowanie przepisów dotyczących zwrotu kosztów transgranicznej opieki zdrowotnej, m.in. ze względu m.in. na potrzebę kontroli kosztów.

Źródło: www.sejm.gov.pl