W opisanej sytuacji postępowanie powinno zostać zakończone decyzją merytoryczną – decyzją odmowną. Stronę należy powiadomić o możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań, zgodnie z art. 10 § 1 ustawy z 14.6.1960 r. ‒ Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 256 ze zm.; dalej: KPA).

Kwestie związane z wydawaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach określają przepisy Rozdziału 3 Działu V ustawy z 3.10.2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 283 ze zm.; dalej: ŚrodInfU). Zgodnie z art. 71 ust. 1 ŚrodInfU decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach określa środowiskowe uwarunkowania realizacji przedsięwzięcia. Z kolei według ust. 2 tego samego artykułu uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach jest wymagane dla planowanych:

1) przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko;

2) przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko.

Jak można wywnioskować z opisu stanu faktycznego organem właściwym do prowadzenia postępowania jest w tym wypadku burmistrz. Ponadto – skoro organ ten podjął czynności związane ze współdziałaniem w procesie wydania decyzji w rozumieniu art. 106 KPA – przyjąć należy, że postępowanie administracyjne w tej sprawie zostało wszczęte. Niezrozumiałe jest w opisanej sytuacji to, że choć gospodarzem przedmiotowego postępowania jest burmistrz, to wezwanie do uzupełnienia KIP wystosował – jak wynika z opisu stanu faktycznego – do wnioskodawcy organ współdziałający.

Brak właściwej reakcji wnioskodawcy, a więc brak stosownego uzupełnienia w zakreślonym terminie uniemożliwia wydanie merytorycznej decyzji pozytywnej. Samo zaś postępowanie musi zostać zakończone, przy czym od strony proceduralnej zakończenie postępowania administracyjnego możliwe jest tylko poprzez wydanie decyzji albo merytorycznej albo decyzji umarzającej. Nie ma natomiast możliwości pozostawienia sprawy bez rozpatrzenia. Bez rozpoznania można pozostawić, ale podanie, które zawierało braki i braki te pomimo wezwania nie zostały usunięte.

Co się tyczy samej decyzji kończącej postępowanie prowadzone w opisanej sprawie, to w grę wchodzi decyzja merytoryczna (decyzja odmowna), gdyż nie zachodzi w opisanej sytuacji bezprzedmiotowość postępowanie, wnioskodawca nie cofnął bowiem wniosku ale nie uzupełnił Karty Informacyjnej Przedsięwzięcia. Wydanie decyzji poprzedzać powinno powiadomienie strony o możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań, zgodnie z art. 10 § 1 KPA.