Krajowa Informacja Skarbowa wyjaśniła, na jakich zasadach firma ma rozliczać wydatki, które zwróciła pracownikowi za używanie własnego auta do celów służbowych.

Sprawa dotyczyła spółki, która świadczy specjalistyczne usługi techniczne i inżynierskie w zakresie automatyki przemysłowej, instalacji dla przemysłu i budownictwa, platform naftowych i gazowych oraz w energetyce wiatrowej. Większość jej klientów stanowią firmy zagraniczne, obsługiwane przez zespoły starannie dobranych, wykwalifikowanych pracowników, m.in. elektryków, mechaników, ślusarzy, spawaczy i inżynierów. Spółka kładzie nacisk na szybkie wykonanie zleceń, zwykle w miejscach trudno dostępnych dla komunikacji zbiorowej. Dlatego specjaliści używają własnych samochodów do wyjazdów w kraju i za granicę. Pracownicy ponoszą przy tym wiele dodatkowych kosztów, jak zakup paliwa czy opłaty parkingowe. Wydatki te są udokumentowane fakturami i zwracane przez pracodawcę.

Spółka zapytała, czy opłaty parkingowe będą stanowić dla niej w całości koszt uzyskania przychodów. Jej zdaniem tak, ponieważ są ponoszone z jej majątku, bezzwrotne, związane z jej działalnością i ukierunkowane na uzyskanie przychodu.

Odpowiedź dyrektora KIS była jednak negatywna. Przypomniał, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT odliczeniu podlegają wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT nie uważa się za koszty wydatków z tytułu używania w działalności gospodarczej aut niestanowiących składników majątku podatnika. Zakaz dotyczy części przekraczającej kwotę, która wynika z pomnożenia liczby kilometrów przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr, określonej w odrębnych przepisach. Podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Zgodnie z art. 16 ust. 30 lit. a) ustawy o CIT kosztami nie są też wydatki ponoszone na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich aut na potrzeby firmy w celu odbycia podróży służbowej, w części przekraczającej kilometrówkę.

Limit odliczeń określa rozporządzenie ministra infrastruktury z 2002 r. w sprawie zwrotu kosztów używania do celów służbowych pojazdów niebędących własnością pracodawcy. Stanowi, że firma pokrywa koszty według stawek za 1 km przebiegu pojazdu, które nie mogą przekroczyć 0,7195 zł dla samochodu osobowego o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm3 i 0,4488 zł – poniżej 900 cm3.

Przepisy ustawy o CIT nie definiują pojęcia „wydatków z tytułu używania samochodów”. Zgodnie z uniwersalnym słownikiem języka polskiego, chodzi o wydatki związane z jazdą. Oznacza to, że do kosztów z tytułu używania samochodu osobowego niestanowiącego składnika majątku podatnika zaliczane są wszelkie wydatki eksploatacyjne (koszty zakupu paliwa, oleju napędowego, gazu). To samo dotyczy innych kosztów wynikających z używania auta do celów podróży służbowej, np. opłaty za przejazd autostradami, mostami, opłaty parkingowe oraz opłaty za przeprawy promowe.

Według dyrektora KIS opłaty za parkingi wiążą się nierozerwalnie z używaniem samochodu. Są to wydatki dotyczące jego eksploatacji, a zatem objęte limitem wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a) i pkt 51 ustawy o CIT. Nie mogą więc być zaliczone do kosztów podatkowych na zasadach ogólnych. W takiej sytuacji spółka musi uwzględniać je w ewidencji przebiegu pojazdu i rozliczać w ramach limitu.

numer interpretacji: 0115-KDIT2-3. 4010.333. 2017.1.KP