Zasady prowadzenia procedury „Niebieskiej Karty” przy wzajemnych zgłoszeniach przemocy domowników

W przypadku opisanym w pytaniu, tj. gdy tego samego dnia zostały zainicjowane dwie procedury „Niebieskie Karty” dotyczące tego samego małżeństwa, w których każda ze stron małżeństwa zgłasza siebie jako osobę doznającą przemocy, a drugą stronę jako osobę stosującą przemoc, właściwy zespół interdyscyplinarny powinien powołać jedną grupę diagnostyczno-pomocową. Decyzja ta wynikać powinna z faktu, że sytuacja dotyczy jednej rodziny i jednej relacji interpersonalnej, choć w zgłoszeniach strony występują niemal równocześnie w odmiennych rolach (osoby doznającej przemocy oraz osoby stosującej przemoc). Taka organizacja pracy grupy diagnostyczno-pomocowej pozwala na kompleksową analizę sytuacji rodzinnej, unikając zbędnego powielenia działań oraz możliwego chaosu proceduralnego. Pamiętać należy jednak, że każde ze zgłoszeń powinno być rozpatrywane indywidualnie.

Grupa w pierwszej kolejności powinna dokonać analizy faktów przedstawionych w obu zgłoszeniach i dokonać oceny sytuacji osób doznających przemocy domowej oraz osób stosujących przemoc domową zawartej w formularzach „Niebieska Karta – A”. Ocena ta powinna odbyć się przede wszystkim przez pryzmat zawartej w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie definicji przemocy domowej, tj. w szczególności, czy spełniona jest przesłanka wykorzystywania przewagi fizycznej, psychicznej lub ekonomicznej którejś ze stron oraz czy wykorzystanie tej przewagi narusza jednocześnie prawa lub dobra osobiste osoby doznającej przemocy. Pomimo faktu, iż każde ze zgłoszeń udokumentowane jest odrębnie, decyzje dotyczące dalszych kroków podejmowane w ramach jednej grupy zapewnią właściwą koordynację działań.

Wezwanie nauczyciela do sądu a rozliczenie wynagrodzenia za pracę

W związku z tym, że stawiennictwo w sądzie związane jest z pracownikiem, tzn. pracownik jest stroną w sprawie (pozwanym lub powodem), nie ma potrzeby wystawiania zaświadczenia o utraconym wynagrodzeniu, gdyż tylko świadkowi przysługuje zwrot zarobku lub dochodu utraconego z powodu stawiennictwa na wezwanie sądu. Aby dokonać potrącenia za nieobecność nauczyciela w pracy w ciągu np. 2 godzin należy dokonać następujących obliczeń. Przyjmując, że nauczyciel jest zatrudniony w wymiarze 18/18 etatu, więc miesięcznie jest to 75 godzin, i otrzymuje:

1) wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 5915,00 zł,

2) dodatek za wysługę lat w wysokości 1183,00 zł,

3) dodatek motywacyjny w wysokości 177,45 zł

– co daje łącznie 7275,45 zł.

Kwotę wynagrodzenia brutto 7275,45 zł/75 godzin x 2 godziny nieobecności = 194,01 zł – kwota do potrącenia za 2 godziny nieobecności w związku z wyjściem do sądu w czasie dnia pracy. Kwotę 194,01 zł należy potrącić z najbliższej wypłaty.

Zgodnie z § 6 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (dalej: rozporządzenie), pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika od pracy na czas niezbędny do stawienia się na wezwanie organu administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, sądu, prokuratury, policji albo organu prowadzącego postępowanie w sprawach o wykroczenia. Natomiast § 16 ust. 2 rozporządzenia wskazuje, że w razie skorzystania przez pracownika ze zwolnienia od pracy, o którym mowa w § 6 rozporządzenia, pracodawca wydaje zaświadczenie określające wysokość utraconego wynagrodzenia za czas tego zwolnienia w celu uzyskania przez pracownika od właściwego organu rekompensaty pieniężnej z tego tytułu – w wysokości i na warunkach przewidzianych w odrębnych przepisach, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują zachowanie przez pracownika prawa do wynagrodzenia za czas zwolnienia.

Data rejestracji w dzienniku korespondencji pisma, które wpłynęło do urzędu za pomocą skrzynki e-mail po godzinach pracy urzędu

Z § 40 (załącznik 1 – Instrukcja kancelaryjna) do rozporządzenia z 18.1.2011 r. Prezesa Rady Ministrów w sprawie instrukcji kancelaryjnej, jednolitych rzeczowych wykazów akt oraz instrukcji w sprawie organizacji i zakresu działania archiwów zakładowych wynika m.in.:

§ 40.

3. Rejestrowanie przesyłek wpływających w systemie tradycyjnym polega na umieszczeniu w dowolnej kolejności w rejestrze prowadzonym na nośniku papierowym lub w postaci elektronicznej:

1) liczby porządkowej;

2) daty wpływu przesyłki do podmiotu;

(….)

Zatem, z powyższego należy wnioskować, że wpływ pisma po godzinach urzędowania nie może być utożsamiony z datą wpływu w rozumieniu przepisów Instrukcji kancelaryjnej. Dniem wpływu będzie w tym przypadku pierwszy dzień w którym funkcjonuje urząd.

Nowe rozporządzenie w sprawie wniosków o dopłaty z Funduszu Rozwoju Przewozów Autobusowych

W dniu 14.1.2025 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 7.1.2025 r. w sprawie wniosków o objęcie w danym roku budżetowym dopłatą z Funduszu rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej (Dz.U. z 2025 r. poz. 35). Wskazane rozporządzenie stanowi wykonanie upoważnienia zawartego w art. 11c ustawy o Funduszu rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej. Warto przypomnieć, że Fundusz rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej jest państwowym funduszem celowym. Fundusz gromadzi środki finansowe w celu dofinansowania realizacji zadań własnych organizatorów dotyczących zapewnienia funkcjonowania publicznego transportu zbiorowego w zakresie przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej.

Wspomniane rozporządzenie określa szczegółowy sposób oceny i wyboru wniosków o objęcie w danym roku budżetowym dopłatą składanych do wojewody przez organizatora. Wiodąca rola przypada wojewodzie.

Z przepisów rozporządzenia wynika m.in., że wojewoda dokonuje uszeregowania wniosków złożonych przez organizatorów według gęstości zaludnienia obszaru właściwości organizatora. Najwyższą wartość punktową przyznaje się wnioskowi organizatora o najmniejszej gęstości zaludnienia na jego obszarze. Kolejne uszeregowane wnioski otrzymują wartość mniejszą odpowiednio o 1 wartość punktową. Wojewoda przyznaje punkty w skali od 0 pkt do liczby punktów odpowiadającej liczbie złożonych wniosków w ramach każdej grupy organizatorów.

Wojewoda dokonuje uszeregowania wniosków o objęcie w danym roku budżetowym dopłatą w ramach każdej grupy organizatorów w kolejności od wniosku o najwyższej do najniższej wartości punktowej.

Nadto, wojewoda obejmuje dopłatą wnioski o objęcie w danym roku budżetowym dopłatą w ramach poszczególnych grup organizatorów w kolejności ich uszeregowania, do wyczerpania dostępnych środków finansowych przewidzianych na województwo. Wnioski o objęcie w danym roku budżetowym dopłatą, które obejmują więcej niż jeden rok budżetowy i których realizacja w całości przekroczy poziom zaangażowania środków, w którymkolwiek z lat budżetowych, których dotyczy wniosek, uznaje się za wnioski o objęcie dopłatą wyłącznie w danym roku budżetowym i szereguje się je w odniesieniu do danych dotyczących wyłącznie danego roku budżetowego.

Wadliwa decyzja przyznająca świadczenie z pomocy społecznej

Tytułem wstępu udzielający odpowiedzi przyjmuje, że chodzi o zasiłek celowy na podstawie przepisów ustawy o pomocy społecznej (dalej: PomSpołU).

Przepisy PomSpołU nie regulują wprost kwestii ustalenia (przyznania) przez organ w drodze decyzji świadczenia, które od początku nie przysługiwało w związku z niespełnianiem przez stronę przesłanek ustawowych przyznania danego świadczenia. Jednakże zgodnie z przepisem art. 14 PomSpołU w sprawach nieuregulowanych w PomSpołU stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: KPA), jeżeli PomSpołU nie stanowi inaczej.

Okoliczność wskazana w zapytaniu jest przesłanka stwierdzenia nieważności decyzji. Zgodnie bowiem z przepisem art. 156 § 1 pkt 2 KPA organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa.

Co jednak istotne – zgodnie z przepisem art. 157 § 1 KPA właściwym do stwierdzenia nieważności decyzji w przypadkach wymienionych w art. 156 KPA jest organ wyższego stopnia, a gdy decyzja wydana została przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze – ten organ. W okolicznościach podanych w zapytaniu należy zatem wystąpić do organu wyższego stopnia, w warunkach decyzji przyznającej świadczenie z pomocy społecznej będzie to samorządowe kolegium odwoławcze i oczekiwać, aż decyzja taka zostanie wydana. Po jej wydaniu wadliwa decyzja organu I instancji (organu, który wydał wadliwą decyzję) zostaje wyeliminowana z obrotu prawnego.

Tu przechodzimy do kwestii zwrotu świadczenia. Otóż organ, który wydał wadliwą decyzję przyznającą świadczenie z pomocy społecznej, nie ma żadnych prawnych możliwości odzyskania wypłaconych świadczeń w wyniku własnej pomyłki. Nie są to bowiem świadczenia nienależne w rozumieniu przepisów PomSpołU. Zgodnie bowiem z przepisem art. 6 pkt 16 PomSpołU świadczenie nienależnie pobrane to świadczenie pieniężne uzyskane na podstawie przedstawionych nieprawdziwych informacji lub niepoinformowania o zmianie sytuacji materialnej lub osobistej, a żadna z tych okoliczności nie zachodzi jeżeli błąd popełnił organ. Organ może jedynie dochodzić zwrotu świadczeń od pracownika na ogólnych zasadach wynikających z prawa cywilnego na podstawie przepisów o naprawieniu szkody.

Wydatki na imprezy integracyjne pracowników a obowiązek sprawozdawczy

Podkreślić należy, że obowiązkowi sprawozdawczemu podlegają wyłącznie te wydatki, które są dokonywane przez zamawiającego na podstawie umów będących zamówieniami publicznymi, tj. umowami odpłatnymi zawieranymi między zamawiającymi a wykonawcami, których przedmiotem jest nabycie przez zamawiającego od wybranego wykonawcy robót budowlanych, dostaw lub usług (art. 7 pkt 32 Prawa zamówień publicznych).

Jak wynika ze stanowisk UZP, stwierdzenie obowiązku sprawozdawczego nie jest uzależnione od źródła finansowania wydatków (środki europejskie czy krajowe, bądź środki z funduszu socjalnego czy inwestycyjnego), lecz od tego, czy w danym przypadku mamy do czynienia z zamówieniem publicznym. W ślad za tym przyjmuje się, że wydatkowanie środków funduszu socjalnego w celu nabycia usługi zorganizowania wycieczki dla pracowników zamawiającego bądź organizacji imprezy integracyjnej co do zasady łączy się z udzieleniem zamówienia publicznego, a zatem zamówienie to podlega ujawnieniu w treści rocznego sprawozdania o udzielonych zamówieniach.

Organizowanie indywidualnego transportu ucznia do szkoły

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych, naruszeniem tej dyscypliny jest dokonanie wydatku ze środków publicznych bez upoważnienia określonego ustawą budżetową, uchwałą budżetową lub planem finansowym albo z przekroczeniem zakresu tego upoważnienia lub z naruszeniem przepisów dotyczących dokonywania poszczególnych rodzajów wydatków.

Taki przypadek nie zachodzi jednak przy organizowaniu dowozu ucznia. Obowiązek zapewnienia dowozu ucznia niepełnosprawnego wynika z art. 39 ust. 4 ustawy Prawo oświatowe, a więc ma umocowanie w przepisach. Dodatkowo ust. 4a tej samej regulacji stanowi, że gmina może zorganizować dowóz ucznia również w przypadkach gdy nie ma takiego obowiązku. Zatem absolutnie nie może w przedmiotowym przypadku zachodzić naruszenie dyscypliny finansów, a wyłącznie gmina decyduje o sposobie zrealizowania swoich obowiązków w zakresie zapewnienia dowozu ucznia. Dlatego też może z konieczności zapewnienia bezpieczeństwa zorganizować dowóz wyłącznie jednego ucznia.

Projekt rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie szczegółowego sposobu realizacji działań w zakresie ewakuacji ludności oraz zabezpieczenia mienia

Cel i potrzeba regulacji

Projekt rozporządzenia ma na celu zdefiniowanie szczegółowego sposobu realizacji działań związanych z ewakuacją ludności oraz zabezpieczeniem mienia w sytuacjach kryzysowych. Ewakuacja ludności, szczególnie z rejonów zagrożonych działaniami zbrojnymi lub klęskami żywiołowymi, jest kluczowa dla ochrony życia i zdrowia obywateli. Zabezpieczenie mienia, w tym dóbr kultury, jest równie ważne, ponieważ dobra te mają szczególne znaczenie dla społeczeństwa i narodu. Dzięki wprowadzeniu takich regulacji, proces ewakuacji i ochrony mienia będzie bardziej efektywny, a działania organów ochrony ludności zostaną usystematyzowane.

Proponowane rozwiązania

Projekt rozporządzenia przewiduje szeroką współpracę organów odpowiedzialnych za ochronę ludności, co ma zapewnić sprawną i bezpieczną ewakuację osób z rejonów zagrożonych. W ramach współdziałania, instytucje te będą miały za zadanie bieżącą wymianę informacji dotyczących takich kwestii, jak dostępność miejsc do przyjęcia ewakuowanych osób czy siły i środki dostępne do wykorzystania w procesie ewakuacji. Współpraca ta obejmować będzie także organizację transportu ludności oraz niezbędnych zasobów w obliczu nadchodzącego zagrożenia.

Kolejnym kluczowym elementem projektu rozporządzenia jest zabezpieczenie mienia, w tym szczególnego rodzaju dóbr kultury. Dobre kultury, traktowane jako mienie o wyjątkowym znaczeniu dla społeczeństwa, będą przez odpowiednich opiekunów prawnych zabezpieczane i przygotowywane do transportu w bezpieczne miejsce. W tym zakresie przewiduje się współpracę z odpowiednimi organami ochrony cywilnej i ludności, które zapewnią wsparcie w transporcie najcenniejszych dóbr kultury oraz ich depozytowanie w odpowiednich, bezpiecznych miejscach przechowywania.

Odpowiedzialność organów

Za opracowanie projektu rozporządzenia odpowiedzialne jest Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji (MSWiA), a konkretnym odpowiedzialnym za przygotowanie dokumentu jest Wiesław Leśniakiewicz, Podsekretarz Stanu w MSWiA. Organem odpowiedzialnym za przedłożenie projektu Radzie Ministrów jest MSWiA. Planowane jest, że rozporządzenie zostanie przyjęte przez Radę Ministrów w I kwartale 2025 roku.

Podsumowanie

Projekt rozporządzenia w zakresie ewakuacji ludności oraz zabezpieczenia mienia w sytuacjach zagrożenia ma na celu zwiększenie skuteczności działań ochrony ludności w przypadkach kryzysowych. Oprócz samego zapewnienia bezpieczeństwa obywatelom, wprowadza także szczególne środki ochrony dóbr kultury, które mają kluczowe znaczenie dla tożsamości narodowej. Dzięki szczegółowym zasadom współpracy między organami ochrony ludności oraz precyzyjnym regulacjom w zakresie transportu mienia, możliwe będzie zapewnienie sprawności ewakuacji i skutecznej ochrony wartościowych zasobów narodowych w sytuacjach kryzysowych.

Źródło: https://www.gov.pl

Projekt ustawy o rynku pracy i służbach zatrudnienia przyjęty przez Radę Ministrów

Założenia projektu ustawy o rynku pracy i służbach zatrudnienia
Obowiązujące przepisy tworzone były 20 lat temu i nowelizowane do dziś około 200 razy. Nowa ustawa ma uporządkować przepisy przystosowując je jednocześnie do obecnych realiów. W założeniach projektu urzędy pracy mają być miejscami nowoczesnymi, przyjaznymi i pomocnymi dla swoich klientów, tak aby potencjał i skuteczność działania publicznych służb zatrudnienia zostały wzmocnione. Poniżej omawiamy szczegółowe założenia projektu ustawy.

Umożliwienie rejestracji w urzędzie pracy w miejscu zamieszkania a nie zameldowania oraz likwidacja ograniczenia wiekowego w dostępie do wielu instrumentów rynku pracy
Dziś wiele instrumentów skierowanych jest do określonych grup wiekowych, np. do osób do 30. roku życia – takie limity i ograniczenia mają zostać zniesione.

Zwiększenie dostępu do dobrej jakości ofert pracy
Projekt ustawy zakłada ułatwienie pracodawcom zgłaszania ofert pracy poprzez ograniczenie informacji, które muszą podawać – zgłaszanie ofert pracy będzie prostsze. Pracodawcy z sektora publicznego będą zobowiązani do zamieszczania ofert pracy w bazie rządowej prowadzonej przez resort pracy. Dzięki temu osobom szukającym pracy łatwiej będzie przeszukiwać jedną bazę ofert. Dodatkowo umożliwimy publikowanie ofert pracy osobom fizycznym, np. w zakresie usług opiekuńczych dla osób starszych lub z niepełnosprawnościami.

Wdrożenie nowego systemu teleinformatycznego
Nowy system teleinformatyczny ma umożliwiać osobom szukającym pracy zakładanie kont i uzyskiwanie pomocy urzędów pracy online, w tym automatyczne otrzymywanie informacji o nowych ofertach pracy odpowiadających ich kwalifikacjom.

Poprawa efektywności funkcjonowania Krajowego Funduszu Szkoleniowego
Krajowy Fundusz Szkoleniowy (KFS) powstał w 2014 r. i stał się jednym z najpopularniejszych instrumentów, z których korzystają pracodawcy. Co roku z Funduszu Pracy jest przeznaczane ponad 270 mln zł na różne formy kształcenia ustawicznego pracodawców i ich pracowników.

Najważniejszymi zmianami, które wprowadza nowa ustawa, jest poszerzenie dostępu do KFS dla przedsiębiorców samozatrudnionych oraz osób objętych zwolnieniami monitorowanymi, a także osób wykonujących pracę na podstawie umów cywilno-prawnych, ponieważ obecnie korzystają z tego pracownicy zatrudnieni na podstawie Kodeksu pracy.

Zwiększenie wsparcia dla rodzin oraz opiekunów osób z niepełnosprawnościami
Pierwszeństwo w uzyskaniu wsparcia z urzędu pracy będzie przysługiwało m.in. bezrobotnym osobom z niepełnosprawnościami oraz członkom rodzin wielodzietnych posiadającym Kartę Dużej Rodziny. Jednocześnie opiekunowie osób z niepełnosprawnościami, którzy zarejestrują się jako poszukujący pracy, będą mogli korzystać ze wszystkich form wsparcia na takich samych zasadach, jak osoby bezrobotne. Dzisiaj ten katalog jest ograniczony.

Wprowadzenie nowych instrumentów aktywizujących seniorów
Przedsiębiorca będzie mógł otrzymać dofinansowanie za zatrudnienie emeryta. To z jednej strony zachęta dla pracodawców do zatrudniania seniorów, z drugiej – większa szansa na zatrudnienie dla chętnej osoby starszej. Co ważne, seniorzy będą mogli także korzystać ze szkoleń finansowanych przez urzędy pracy.

Zwiększenie wsparcia dla grup wrażliwych na rynku pracy
Szczególną grupą wśród długotrwale bezrobotnych (385,9 tys. osób w 2023 r.) są osoby korzystające ze świadczeń pomocy społecznej. Osoby te z uwagi na wielowymiarowość i specyfikę problemów wymagają kompleksowego wsparcia w procesie powrotu na rynek pracy. Urząd pracy oraz instytucje pomocy społecznej będą zawierały porozumienie o współpracy, mające na celu zaplanowanie i realizację działań kierowanych do wspólnego klienta.

Aktywizacja osób biernych zawodowo
Osób biernych zawodowo jest dzisiaj w Polsce prawie 12,7 mln. Aż 3,9 mln to osoby w wieku produkcyjnym, które z różnych powodów nie pracują i nie szukają zatrudnienia. Dzięki nowym przepisom urzędy pracy będą miały za zadanie docierać do tej grupy i motywować do podejmowania aktywności zawodowej.

Umożliwienie rolnikom rejestracji w urzędach pracy
Obecnie rolnicy, jeśli posiadają nieruchomość rolną o powierzchni powyżej 2 ha przeliczeniowych, nie mogą rejestrować się jako bezrobotni i korzystać z usług i instrumentów rynku pracy. Przepisy, które wprowadzimy, będą dawały im taką możliwość. Dzięki temu zyskają oni możliwość nowych kwalifikacji poszukiwanych na rynku pracy, a pracodawcy zyskają nowe zasoby kadrowe.

Źródło: gov.pl

Nowe źródła dochodów budżetu województwa – pochodzące z różnych opłat rejestrowych wnoszonych przez przedsiębiorców

W dniu 1.1.2025 r. weszła w życie ustawa z 6.12.2024 r. o zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2024 r. poz. 1914). Ustawa ta wprowadza przede wszystkim zmiany w ustawie o odpadach (dalej: OdpadyU). Na szczególną uwagę zasługuje dodanie nowego artykułu oznaczonego jako 227b OdpadyU. W ust. 1 postanowiono, że w latach 2025–2027 wpływy z opłat rejestrowych i opłat rocznych, o których mowa w art. 57 ust. 1 i 3, stanowią w:

1) 35,65% dochód budżetu województwa;

2) 64,35% przychód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

Podany wyżej przepis (art. 227b OdpadyU) nawiązuje do art. 57 ust. 1 i 3 OdpadyU, a tamże określono katalog wnoszonych opłat rejestrowych i rocznych. Z treści tych norm wynika zaś, że wpis do rejestru dla:

1) wprowadzających sprzęt i autoryzowanych przedstawicieli,

2) wprowadzających baterie lub akumulatory,

3) wprowadzających pojazdy,

4) producentów, importerów i wewnątrzwspólnotowych nabywców opakowań,

5) wprowadzających do obrotu produkty w opakowaniach,

6) wprowadzających do obrotu opony,

7) wprowadzających do obrotu oleje smarowe,

8) wprowadzających do obrotu produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych,

9) wprowadzających do obrotu narzędzia połowowe zawierające tworzywa sztuczne,

10) podmiotów reprezentujących

– podlega opłacie rejestrowej.

Podmiot, o którym mowa w ust. 1, wpisany do rejestru uiszcza w terminie do końca lutego każdego roku opłatę roczną za dany rok.

Nadto, zgodnie z ust. 2 ww. nowego art. 227b OdpadyU, powyższe wpływy przeznacza się na prowadzenie rejestru oraz administrowanie i serwisowanie BDO. Dla przypomnienia, BDO to baza danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, zaś rejestr, to zbiór obejmujące różne dane dotyczące produktów/odpadów prowadzony przez marszałka województwa.

Natomiast w ust. 3 podano, że powyższe wpływy, powiększone o przychody z oprocentowania rachunków bankowych i pomniejszone o dochody budżetu województwa, o których mowa w ust. 1 pkt 1, marszałek województwa przekazuje w terminie do dnia 30 czerwca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym zostały wniesione, na rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

Podsumowując, wejście w życie nowych przepisów ustala podział wpływów pochodzących z ww. opłat, a beneficjentem w tym zakresie jest m.in. województwo. Dochody z opłat na poziomie 35,65% stanowią bowiem dochód budżetu województwa, a pozostała część będzie przekazywana przez województwo do Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.