Kompetencja do organizacji warsztatów terapii zajęciowej

Tworzenie i funkcjonowanie warsztatów terapii zajęciowej regulowane jest w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (dalej: RehZawU). Zgodnie z przepisem art. 10 RehZawU do podstawowych form aktywności wspomagającej proces rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych zalicza się uczestnictwo tych osób w:

1) warsztatach terapii zajęciowej, zwanych dalej ,,warsztatami”;

2) turnusach rehabilitacyjnych, zwanych dalej ,,turnusami”;

3) zajęciach klubowych.

Jak stanowi dalej art. 10b ust. 1 i art. 10b ust. 2 RehZawU, warsztaty mogą być organizowane przez fundacje, stowarzyszenia lub przez inne podmioty, przy czym koszty utworzenia, działalności i wynikające ze zwiększenia liczby uczestników warsztatu są współfinansowane ze środków Funduszu oraz ze środków samorządu powiatowego lub innych źródeł.

Jak wynika z powyższego, klientka nie może skutecznie domagać się od gminy i jej organów podjęcia działań w tym zakresie. Co więcej, brak jest także podstawy prawnej do żądania zapewnienia transportu na miejsce realizacji warsztatów. Taki transport może być organizowany przez powiat, ale nie jest obowiązkowy.

Rusza kolejna tura przyjmowania wniosków w programie „Laptop dla nauczyciela”

Takie postanowienia znalazły się w rozporządzeniu Ministra Cyfryzacji, zmieniającym dotychczasowe przepisy określające grupy zawodowe uprawnione do otrzymania wsparcia (chodzi o np. nauczycieli, wychowawców czy innych pracowników pedagogicznych).
W zmienionym rozporządzeniu ministerstwo wskazało, że wnioski mogą składać m.in.:

– którzy będąc uprawnionymi do otrzymania wsparcia, nie otrzymali tego wsparcia.

Wyłączeni z tego programu są nauczyciele wychowania przedszkolnego, nauczyciele branżowych szkół II stopnia, szkół policealnych oraz liceów ogólnokształcących dla dorosłych.

Nauczyciele, którzy jeszcze nie otrzymali bonu, mogą składać wnioski od 1 do 31 sierpnia za pośrednictwem dyrektora szkoły. Do wniosku, zawierającego imię, nazwisko, PESEL, adres email i numer telefonu muszą też dołączyć oświadczenie, że dotąd nie otrzymali laptopa w ramach programu. Do dyrektorów szkół należeć będzie przekazanie organom prowadzącym tabeli z danymi nauczycieli.

Zadaniem organu prowadzącego będzie złożenie osobnego wniosku dla każdej szkoły. Trzeba będzie to zrobić najpóźniej do 30 września. Bon na zakup laptopa może być wykorzystany do 31.12.2025 r.

Uchylenie decyzji o przeznaczeniu pojazdu na cele obronne po jego sprzedaży

Przepisy ustawy z 11.3.2022 r. o obronie Ojczyzny (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 825 ze zm.) nie zawierają przepisów szczególnych dotyczących prowadzenia postępowania zakończonego wydaniem decyzji administracyjnej.

Wobec powyższego, zgodnie z art. 61 § 4 KPA o wszczęciu postępowania z urzędu lub na żądanie jednej ze stron należy zawiadomić wszystkie osoby będące stronami w sprawie.

Ponadto, zgodnie z art. 10 § 1 KPA należy zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań.

W myśl art. 10 § 2 KPA organy administracji publicznej mogą odstąpić od zasady określonej w § 1 tylko w przypadkach, gdy załatwienie sprawy nie cierpi zwłoki ze względu na niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzkiego albo ze względu na grożącą niepowetowaną szkodę materialną.

Mając jednak przywołany w zapytaniu stan faktyczny, wydaje się, że żadna z ww. przesłanek pozwalających na odstąpienie od zasady określonej w art. 10 KPA, nie zachodzi.

Wobec powyższego, organ, chcąc uchylić wydaną wcześniej decyzję ostateczną, powinien zawiadomić o wszczęciu postępowania, a następnie przed wydaniem decyzji zawiadomić stronę o jej prawach wynikających z przepisu art. 10 KPA.

Wchodzi w życie pierwszy plan ogólny w Polsce

Być może powodem tak sprawnie przeprowadzonej procedury planistycznej (tylko 1,5 roku) był fakt, że autorzy planu nie wyznaczyli w nim obszarów uzupełnienia zabudowy, uznając je za zbędny element, ponieważ obszar gminy znacząco pokrywają obowiązujące miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego.

Określanie zasięgów obszarów uzupełnienia zabudowy budzi wiele emocji w dyskusji nt. narzuconej przepisami prawa szczegółowej metodyki sporządzania planów ogólnych. Obszary te postrzegane są jako szczególnie pożądany element tego aktu planowania przestrzennego, dający możliwość wydawania decyzji o warunkach zabudowy na terenach pozbawionych miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Te natomiast nadal obejmują jedynie ok. 1/3 powierzchni kraju (od niemal 8% powierzchni woj. kujawsko-pomorskiego do nieco ponad 73% powierzchni woj. śląskiego). Poszczególne zespoły projektowe sporządzające plany ogólne starają się więc tak uzasadnić stosowanie algorytmów działań, aby obszary uzupełnienia zabudowy objęły jak największą powierzchnię gminy.

Obecnie nieco ponad 14% spośród 2479 gmin nie przystąpiło w ogóle do sporządzenia planu ogólnego. Natomiast 81% gmin zgłosiło rozpoczęcie prac planistycznych, ale jest we wstępnej fazie procedury (tj. zbierania wniosków, opiniowania lub uzgadniania). Pozostałych ok. 5% gmin opublikowało już projekty planów ogólnych, co jednak nie oznacza, że wkrótce je uchwalą. Przed nimi chyba najtrudniejszy etap procedury planistycznej – rozpatrzenie uwag i wniosków zgłoszonych w trakcie obowiązkowych konsultacji.

Przekazanie komunalnych osadów ściekowych poza granice województwa, w którym zostały wytworzone

Treścią art. 20 ustawy o odpadach (dalej: OdpadyU) wprowadzono zasadę bliskości, w myśl której odpady w pierwszej kolejności poddaje się przetwarzaniu w miejscu ich powstania (art. 20 ust. 1 OdpadyU) a tylko te odpady, które nie mogą być przetworzone w miejscu ich powstania, przekazuje się do najbliżej położonych miejsc, w których mogą być przetworzone (art. 20 ust. 2 OdpadyU).

Szczególne reguły zasady bliskości dotyczą stosowania komunalnych osadów ściekowych, które obejmuje ich rozprowadzanie na powierzchni ziemi lub wprowadzanie ich do gleby (art. 3 ust. 1 pkt 28 OdpadyU). Komunalne osady ściekowe, co do zasady, nie mogą być stosowane poza obszarem województwa, na którym zostały wytworzone (art. 20 ust. 3 pkt 1 OdpadyU). Zakazuje się także ich przywozu na obszar województwa, na terenie którego nie zostały wytworzone w celu ich stosowania (art. 20 ust. 4 OdpadyU). Od przedstawionej zasady dopuszcza się wyjątek, jeżeli odległość od miejsca wytwarzania odpadów do miejsca stosowania położonego na obszarze innego województwa jest mniejsza niż odległość do miejsca stosowania położonego na obszarze tego samego województwa (art. 20 ust. 5 OdpadyU).

Celem przetwarzania opisanym w pytaniu jest ich termiczne przekształcenie w spalarni odpadów, zatem nie obowiązują ograniczenia w przewozie i przetwarzaniu ustanowione dla stosowania komunalnych osadów ściekowych. Skoro przedmiotowego celu nie obejmuje zasada szczególna wprowadzająca ograniczenia, stosuje się zasadę ogólną wyrażoną w art. 20 ust. 2 OdpadyU. Zasada ta dopuszcza przekazanie odpadów, które nie mogą być przetworzone w miejscu ich powstania − do najbliżej położonych miejsc, w których mogą być przetworzone i przy uwzględnieniu:

Dzień wolny dla dyrektora i wicedyrektora szkoły

Dyrektor i wicedyrektor szkoły realizują obowiązki wynikające z art. 42 ust. 2 KartaNauczU oraz obowiązki wynikające z art. 68 ust. 1 ustawy Prawo oświatowe (dalej: PrOśw). Dyrektor i wicedyrektor realizują swoje obowiązki w ramach 40 godzinnego tygodnia pracy. W sytuacji, kiedy dyrektor wykonywałby w dniu wolnym od pracy zajęcia dydaktyczne, wychowawcze lub opiekuńcze (zajęcia zgodnie z art. 42 ust. 7a KartaNauczU) podlegające ewidencji godzin pracy, wtedy można by przyznać dyrektorowi dzień wolny. Jednakże powyżej w pytaniu wyraźnie wskazano, że pytanie nie dotyczy realizacji zajęć dydaktycznych, wychowawczych czy opiekuńczych, a dotyczy udziału w imprezach, wydarzeniach szkolnych, gminnych – a takie zajęcia nie sposób uznać za zajęcia dydaktyczne, wychowawcze, opiekuńcze, których realizacja w dniu wolnym od pracy generuje konieczność udzielenia dnia wolnego od pracy.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 KartaNauczU w ramach czasu pracy (40 godzin tygodniowo) nauczyciel jest obowiązany realizować;

Zgodnie z art. 68 ust. 1 PrOśw dyrektor szkoły lub placówki w szczególności kieruje działalnością szkoły lub placówki oraz reprezentuje ją na zewnątrz. Oznacza to, że dyrektor/wicedyrektor szkoły oprócz tego, że jest nauczycielem i realizuje czynności wskazane
w art. 42 ust. 2 KartaNauczU, to pełni także szczególną funkcję jako osoba zarządzająca szkołą i reprezentująca szkołę na zewnątrz. Podkreślić tutaj należy, że w związku z pełnieniem przez dyrektora owej szczególnej funkcji, i co za tym idzie szeregu obowiązków wynikających z pełnienia tej funkcji, organ prowadzący może zastosować w stosunku do dyrektora obniżenie wymiaru pensum albo też zwolnienie z obowiązku realizacji pensum. Wówczas dyrektor/wicedyrektor szkoły będzie miał więcej czasu na realizację zadań związanych z zarządzaniem szkołą.

Projekt rozporządzenia w sprawie pośrednictwa pracy i poradnictwa zawodowego świadczonego przez urzędy pracy oraz Ochotnicze Hufce Pracy w konsultacjach społecznych

Ustawa o rynku pracy i służbach zatrudnienia

Podstawą do wydania komentowanego rozporządzenia jest art. 98 ustawy z 20.3.2025 r. o rynku pracy i służbach zatrudnienia (dalej: RynekPracyU), który nakłada na ministra właściwego do spraw pracy obowiązek określenia szczegółowych warunków realizacji i sposobów świadczenia pośrednictwa pracy i poradnictwa zawodowego przez wojewódzkie i powiatowe urzędy pracy, a w części dotyczącej pośrednictwa pracy w ramach sieci EURES także przez Ochotnicze Hufce Pracy (OHP). Określenie warunków dotyczy również zawartości ofert pracy zgłaszanych do bazy ofert pracy (ePraca) oraz minimalną liczbę pracowników realizujących pośrednictwo pracy, w tym pośrednictwo pracy w ramach sieci EURES i poradnictwo zawodowe.

Założenia projektowanego rozporządzenia

Projektowane rozporządzenie ma zastąpić, w części dotyczącej pośrednictwa pracy i poradnictwa zawodowego, obecnie obowiązujące rozporządzenie MPiPS z 14.5.2014 r. w sprawie szczegółowych warunków realizacji oraz trybu i sposobów prowadzenia usług rynku pracy (Dz.U. z 2024 r. poz. 667). Obowiązujące rozporządzenie, w części dotyczącej pośrednictwa pracy i poradnictwa zawodowego, określa w jakich sytuacjach poszczególne usługi rynku pracy powinny być świadczone, w jaki sposób powinny być realizowane oraz jak dokumentowane, a także jakie muszą być zapewnione warunki do realizacji poszczególnych usług. Reguluje także zakres oraz przepływ informacji pomiędzy urzędami pracy zaangażowanymi w realizację danej usługi oraz urzędem obsługującym ministra właściwego do spraw pracy, a także innymi podmiotami określonymi w RynekPracyU. Określa również minimalną liczbę pracowników realizujących pośrednictwo pracy, w tym pośrednictwo pracy w ramach sieci EURES i poradnictwo zawodowe.

Projekt rozporządzenia określa szczegółowe warunki i sposób świadczenia pośrednictwa pracy i poradnictwa zawodowego, warunki w jakich pośrednictwo pracy i poradnictwo zawodowe powinno być świadczone, niezbędne wyposażenie stanowisk pracy, konieczność wykorzystania stron internetowych i systemów teleinformatycznych oraz dokumentowania prowadzonych działań. W części dotyczącej pośrednictwa pracy projektowane przepisy regulują kwestie prowadzenia pośrednictwa pracy, które jest skierowane do osób, które korzystają z usług publicznych służb zatrudnienia w celu znalezienia pracy a nie tylko dla uzyskania różnych dodatkowych form pomocy. Wprowadza również przepisy, dzięki którym łatwiej będzie zaktywizować osoby bierne zawodowo.

Większa elastyczność w zakresie świadczenia usługi pośrednictwa pracy

Projektowane rozporządzenie zawiera przepisy wprowadzające większą elastyczność w zakresie świadczenia usługi pośrednictwa pracy, głównie z wykorzystaniem ePraca. Pośrednictwo pracy będzie ukierunkowane przede wszystkim na ułatwienie osobom zarejestrowanym i niezarejestrowanym w urzędzie pracy dostępu do ofert pracy. Pracownicy urzędów pracy będą mogli kontaktować się z pracodawcą w celu przedstawienia informacji o kandydatach do pracy, co ma szczególne znaczenie w kontekście aktywizacji osób biernych zawodowo. Może ułatwiać udział tych osób w procesach rekrutacyjnych pracodawców i jednocześnie wpływać na ich przyspieszenie.

W § 6 ust. 2 projektowanego rozporządzenia uregulowane zostały kwestie dotyczące danych, które są zamieszczane w zgłoszeniu krajowej oferty pracy. Zakres danych niezbędnych podawanych przez pracodawcę w ofercie pracy został ograniczony do informacji istotnych w procesie doboru odpowiednich ofert pracy oraz ważnych z punktu widzenia kandydatów do pracy, tj. danych dotyczących pracodawcy, zgłaszanego miejsca pracy oraz sposobu postępowania z ofertą pracy, w tym okresu jej aktualności. Ponadto zgłoszenie krajowej oferty pracy może zawierać inne dane uzupełniające. Celem regulacji jest uproszczenie i przyspieszenie procesu zgłaszania ofert pracy przez pracodawców oraz usprawnienie przebiegu ich rozpatrywania. Dotychczas obowiązujące rozporządzenie z 14.5.2014 r. w sprawie szczegółowych warunków realizacji oraz trybu i sposobów prowadzenia usług rynku (Dz.U. z 2024 r. poz. 667) wskazywało na konieczność nieprzyjęcia oferty pracy do realizacji, w sytuacji gdy pracodawca nie uzupełnił w wyniku powiadomienia wszystkich danych wymaganych. Zmniejszenie ich zakresu do podstawowych i najbardziej istotnych informacji ma zachęcić potencjalnych pracodawców do zgłaszania ofert pracy do internetowej bazy publicznych służb zatrudnienia. Informacje dotyczące m.in. ogólnego zakresu obowiązków, systemu wynagradzania, wymiaru czasu pracy i okresu zatrudnienia oraz częstotliwość kontaktów z pracodawcą będą stanowiły dane uzupełniające zgłoszenia krajowej oferty pracy.

Nowe przepisy mają uregulować kwestie postępowania z ofertą pracy, w sytuacji braku kandydatów do pracy. Projekt wskazuje na konieczność kontaktu z pracodawcą w sprawie dalszego postępowania z ofertą pracy, w tym informowania o możliwości zmiany wymagań określonych w ofercie pracy. Informacje dotyczące współpracy z pracodawcą będą odnotowywane w systemie teleinformatycznym i będą dotyczyły tylko niezbędnych informacji, w tym ważnych dla nawiązywania stałej współpracy terminów kontaktów z pracodawcą.

Wiodący i dodatkowy powiatowy urząd pracy

Na podstawie § 11 projektu rozporządzenia dla realizacji ofert pracy jest wyznaczany urząd pracy wiodący oraz dodatkowe powiatowe urzędy pracy odpowiedzialne za jej realizację, które wskazuje pracodawca. Zmiana ta będzie szczególnie korzystna dla dużych pracodawców, którzy poszukują kandydatów do pracy w wielu lokalizacjach. Będą mogli oni liczyć na równoczesną realizację oferty pracy przez więcej niż jeden urząd pracy. W takiej sytuacji informacje odnotowywane w systemie teleinformatycznym przez jeden z urzędów pracy będą aktualizować również informacje o ofercie w pozostałych urzędach pracy. Przykładowo, jeśli pracodawca zgłosi ofertę pracy na 6 wolnych stanowisk pracy do 4 różnych urzędów pracy i jeden z tych urzędów uzyska informację od osoby bezrobotnej, że podejmuje ona pracę na jednym z tych 6 wolnych stanowisk, wówczas wprowadzi taką informację do systemu teleinformatycznego, co spowoduje, że liczba wolnych miejsc pracy zmniejszy się do 5 i informacja ta pojawi się w ofertach pracy w pozostałych urzędach pracy oraz w ePracy. Podobnie w przypadku uzyskania informacji/prośby od pracodawcy, że ofertę pracy należy w całości wycofać lub zmienić np. wymagania w niej zawarte (z powodu braku kandydatów). Urząd pracy, który taką informację poweźmie dokona stosownej zmiany w ofercie lub wycofa ją i zmiana ta dokona się w sposób automatyczny również w pozostałych urzędach pracy i w ePracy.

Potwierdzenie zapoznania się̨ z propozycjami odpowiedniej pracy

Projekt rozporządzenia nie nakłada na osoby bezrobotne obowiązków dotyczących potwierdzenia zapoznania się z propozycjami odpowiedniej pracy oraz konsekwencjach odmowy bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia tej propozycji. Pozwoli to na lepszą współpracę urzędu pracy z osobami szukającymi pracy i kontaktowanie się z pracodawcami tylko przez faktycznie zainteresowanych pracą kandydatów, a nie tych, którzy przyjęli ofertę pracy z obawy przed utratą statusu bezrobotnego. Takie postępowanie urzędu pracy miało negatywny wpływ na współpracę z pracodawcami i zniechęcało ich do współpracy z urzędami pracy.

Powiatowy urząd pracy w przypadku stwierdzenia, że wśród ofert pracy realizowanych przez ten urząd nie ma ofert pracy dla osoby zarejestrowanej lub osoby niezarejestrowanej jest zobowiązany do zapoznania się̨ z ofertami pracy upowszechnionymi w ePraca oraz innych serwisach z ogłoszeniami o pracy. W związku z powyższym osoby bezrobotne i poszukujące pracy będą mogły skorzystać z pomocy pracowników powiatowych urzędów pracy, również w sytuacji gdy oferta pracy nie jest przypisana PUP do realizacji w ePraca.

Osoby szukające pracy nie będą jednak musiały potwierdzać zapoznawania się z przekazywaną informacją nie później niż w następnym dniu jej przekazania i niezwłocznie informować powiatowy urząd pracy o efektach skorzystania z propozycji pomocy. Oznacza to, że osoby chcące skorzystać z usług oferowanych przez powiatowe urzędy pracy, będą mogły skorzystać z tej pomocy z zastosowaniem mniejszej ilości procedur i wymogów formalnych, co może w konsekwencji prowadzić do częstszych kontaktów osób bezrobotnych i poszukujących pracy z urzędem. Informacje o ofertach pracy będą niezwłocznie przekazywane osobom zarejestrowanym, w szczególności z wykorzystaniem systemów teleinformatycznych.

Pośrednictwo pracy w ramach sieci EURES

W części dotyczącej pośrednictwa pracy w ramach sieci EURES projektowane przepisy określają jakie działania prowadzą wojewódzkie i powiatowe urzędy pracy a także odpowiednio wojewódzkie komendy OHP oraz centra edukacji i pracy młodzieży OHP.

W zakresie poradnictwa zawodowego projektowane przepisy precyzują realizację form świadczenia poradnictwa zawodowego: porady indywidualne, grupowe, realizowane zarówno bezpośrednio, jak i na odległość. Określają warunki lokalowe zapewniające poufności realizacji poradnictwa zawodowego, wymogi co do kompetencji pracowników urzędów pracy, w tym konieczność posiadania uprawnień do stosowania narzędzi diagnostycznych i psychologicznych, procedury w zakresie dokumentacji realizacji poradnictwa.

Utrzymano regulację dotyczącą szkolenia z zakresu umiejętności poszukiwania pracy prowadzonego w ramach poradnictwa zawodowego. Tak jak dotychczas szkolenia z zakresu umiejętności poszukiwania pracy będą przeznaczone dla osób, które nie posiadają doświadczenia w poszukiwaniu pracy, utraciły motywację w związku z długotrwałym niepowodzeniem w jej poszukiwaniu, chcą powrócić na rynek pracy po długim okresie braku aktywności zawodowej.

Usunięcie części przepisów

W zakresie pośrednictwa pracy w ramach sieci EURES zmiany polegają na przeniesieniu części obecnie obowiązujących przepisów z poziomu rozporządzenia do RynekPracyU. Przenoszone przepisy dotyczą zasad przygotowania Krajowego Planu Działań sieci EURES i sprawozdań z jego realizacji oraz zasad monitorowania działań EURES na terenie kraju. Usunięto część przepisów w zakresie współpracy wojewódzkiego urzędu pracy z podmiotami współpracującymi jako konsekwencja ich uchylenia w unijnym rozporządzeniu EURES. Przeniesiono część przepisów dotyczących prowadzenia przez wojewódzki urząd pracy baz danych osób zainteresowanych pracą za granicą z poziomu rozporządzenia na poziom RynekPracyU. Usunięto obowiązek wybierania przez powiatowy urząd pracy co najmniej raz na 14 dni z internetowej bazy ofert pracy prowadzonej przez ministra właściwego do spraw pracy zagranicznych ofert pracy do upowszechniania. Umożliwiono wojewódzkim urzędom pracy przyjmowanie ofert pracy dla obywateli EOG bezpośrednio od pracodawców krajowych, którzy zgłosili te oferty do bazy ofert pracy prowadzonej przez ministra właściwego do spraw pracy ze wskazaniem do dodatkowego upowszechnienia w EOG wybranych przez tych pracodawców i ich upowszechnianie przez sieć EURES w tych państwach. Dodano wojewódzkim urzędom pracy zadanie inicjowania, nawiązywania i podtrzymywanie kontaktów z pracodawcami krajowymi.

Planowane wejście w życie przepisów

Projekt przewiduje, że rozporządzenie wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Rozporządzenie przewiduje przepis przejściowy określający sposób postępowania przez urzędy pracy w zakresie rozpoczętych działań w ramach pośrednictwa pracy. Działania rozpoczęte przed dniem wejściem w życie projektowanego rozporządzenia będą kontynuowane na dotychczasowych zasadach.

Ustalanie dochodu dla celów pomocy społecznej – odpłatność za pobyt w domu pomocy społecznej

Aby prawidłowo odpowiedzieć na zadane pytanie, musimy odnieść się do definicji dochodu, która została uregulowana w art. 8 PomSpołU.

Na gruncie PomSpołU przez pojęcie dochodu należy rozumieć wszystkie przychody bez względu na tytuł i źródło ich uzyskania, z wyłączeniem odliczeń i pomniejszeń enumeratywnie wymienionych w art. 8 ust. 3 i art. 8 ust. 4 PomSpołU. Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych definiując pojęcie dochodu, ustawodawca nie łączy go z działalnością zarobkową, wręcz przeciwnie – traktuje go bardzo szeroko niezależnie od źródła i tytułu jego otrzymania. Takie ujęcie pozwala zaliczyć do dochodu różne przysporzenia, które na podstawie odrębnych przepisów nie są kwalifikowane jako dochód. Rozważania, czy odsetki od depozytu (czy też innego sposobu przechowywania środków) należy traktować jako dochód dla celów pomocy społecznej, prowadzone są najczęściej na marginesie rozważań dotyczących oszczędności i ich wpływu na ustalenie dochodu.

W orzecznictwie sądów administracyjnych znajdziemy więc pogląd, zgodnie z którym: „Za dochód nie można uznać wypłaty środków zgromadzonych uprzednio przez stronę na jej rachunku bankowym, książeczce oszczędnościowej, lokacie oszczędnościowej lub innej formie przechowywania i oszczędzania środków pieniężnych. Wypłata tych środków (oszczędności) nie powoduje bowiem przysporzenia majątkowego po stronie ich dysponenta, lecz stanowi tylko czynność polegającą na zmianie sposobu przechowywania już wcześniej posiadanych środków. Nie dotyczy to jedynie wypłaty kwoty uzyskanej z tytułu odsetek od oszczędności zgromadzonych na tym rachunku czy lokacie, albowiem wartość odsetek stanowi przysporzenie majątkowe, a więc przychód właściciela rachunku/lokaty (zob. wyr. WSA w Poznaniu z 24.2.2022 r., II SA/Po 790/21, Legalis).

Mając to na uwadze, odsetki od depozytu należałoby potraktować jako dochód, przy czym rozliczyć je w dochodzie osoby należałoby zgodnie z art. 8 ust. 12 PomSpołU (z uwagi na kwartalny sposób ich naliczania).

Jednocześnie warto pamiętać o brzmieniu art. 106 ust. 3b PomSpołU, zgodnie z którym zmiana dochodu osoby samotnie gospodarującej lub rodziny w okresie ponoszenia odpłatności za świadczenie niepieniężne (tj. także w przypadku odpłatności za pobyt w DPS) nie wpływa na wysokość tej odpłatności, jeżeli kwota zmiany nie przekroczyła 10% odpowiednio kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej lub kryterium dochodowego na osobę w rodzinie.

Zwrot utraconych przez gminy dochodów z tytułu przekazania podatku rolnego uprawnionym podmiotom

W Dz.U. z 2025 r. pod poz. 910 opublikowano rozporządzenie Ministra Finansów z 3.7.2025 r. w sprawie zwrotu utraconych przez gminy dochodów z tytułu przekazania 1,5% należnego podatku rolnego.

Zgodnie z art. 6d ust. 1 ustawy o podatku rolnym (dalej: PodRolU), organ podatkowy właściwy ze względu na miejsce położenia gruntów, na wniosek podatnika podatku rolnego, będącego osobą fizyczną, oraz podatnika podatku rolnego będącego rolniczą spółdzielnią produkcyjną przekazuje kwotę w wysokości 1,5% należnego podatku rolnego na rzecz wybranego przez tego podatnika podmiotu uprawnionego, którym jest:

Z tytułu przekazania kwot podatku rolnego na rzecz podmiotów uprawnionych gminom przysługuje z budżetu państwa zwrot utraconych dochodów, którego zasady określa Minister Finansów (art. 6f PodRolU). W związku z tym, z omawianego rozporządzenia wynika, że warunkiem zwrotu jest złożenie przez gminę odpowiedniego wniosku, którego wzór określa załącznik do rozporządzenia.

Jeżeli podatnik podatku rolnego, który złożył wniosek o przekazanie 1,5% podatku uprawnionym podmiotom, złoży korektę deklaracji na podatek rolny albo organ podatkowy wyda decyzje wymiarową na ten podatek, które skutkują obniżeniem wysokości należnego podatku rolnego, gmina składa korektę wniosku o zwrot. Korektę wniosku składa się jednorazowo do 31 marca roku następującego po roku, w którym wystąpiły te okoliczności, przy czym jeżeli przekazanie kwot podatku uprawnionym podmiotom w związku z wystąpieniem tych okoliczności nastąpiło po tym terminie, korektę wniosku składa się do 31 marca roku następującego po roku, w którym nastąpiło przekazanie tych kwot.

Właściwy wojewoda przekazuje na rachunek budżetu gminy kwotę środków stanowiącą równowartość wysokości utraconych dochodów z tytułu przekazania podatku rolnego uprawionym podmiotom do 31 sierpnia roku, w którym złożono wniosek o zwrot albo – następującego po roku, w którym złożono korektę wniosku, jeżeli kwota utraconych dochodów wykazana w korekcie jest wyższa niż kwota utraconych dochodów wykazana we wniosku.

Wydłużenie istniejącej drogi publicznej

Stosownie do art. 1 ustawy o drogach publicznych (dalej: DrPublU), „drogą publiczną” jest droga zaliczona na podstawie DrPublU do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych. Do dróg publicznych zalicza się przy tym m.in. drogi gminne. „Drogą” jest z kolei budowla składająca się z części i urządzeń drogi, budowli ziemnych, lub drogowych obiektów inżynierskich, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 7 Prawa budowlanego, stanowiąca całość techniczno-użytkową, usytuowaną w pasie drogowym i przeznaczoną do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych, ruchu osób poruszających się przy użyciu urządzenia wspomagającego ruch, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt (art. 4 pkt 2 DrPublU).

Zaliczenie danej nieruchomości do kategorii dróg gminnych następuje zaś w drodze uchwały rady gminy po zasięgnięciu opinii właściwego zarządu powiatu (art. 7 ust. 2 DrPublU). Również ustalenie przebiegu istniejących dróg gminnych następuje w drodze uchwały rady gminy. Podjęcie uchwały o zaliczeniu danej nieruchomości do kategorii dróg gminnych skutkuje zaś tym, że dana nieruchomość staje się drogą publiczną, która może być wykorzystywana wyłącznie zgodnie z jej przeznaczeniem oraz ograniczeniami wynikającymi z przepisów DrPublU. Przeznaczeniem drogi jest zaś prowadzenie ruchu drogowego.

Jak wyjaśnia się to przy tym w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, aby droga posiadała status drogi publicznej, musi więc najpierw – co do zasady – zostać zaliczona do takiej kategorii w drodze odrębnej uchwały rady gminy, w trybie art. 7 ust. 2 DrPublU. Nie jest wystarczający w tym względzie zapis MPZP. Bez znaczenia w takiej sytuacji jest także fakt, iż działka wydzielona pod drogę stanowi własność jednostki samorządu terytorialnego (wyr. WSA w Olsztynie z 27.10.2009 r., II SA/Ol 670/09, Legalis).

Odnosząc się przy tym do zagadnienia budowy samej drogi jako budowli i podjęcia uchwały o zaliczeniu tej drogi do jednej z kategorii dróg publicznych, to – jak wyjaśnił to NSA w wyroku z 1.10.2013 r., II OSK 1820/13, Legalis – w zależności od okoliczności, z jakimi mamy do czynienia, samo zakwalifikowanie do określonej kategorii dróg gminnych może nastąpić na podstawie stosownej uchwały rady gminy (miejskiej), co dotyczy dróg już istniejących (art. 7 ust. 2 DrPublU) bądź może nastąpić z mocy samego prawa, w odniesieniu do nowo wybudowanych dróg lub nowo wybudowanych odcinków, leżących w ciągu istniejących dróg publicznych o określonej kategorii (art. 10 ust. 4 i 5 DrPublU). Jak wskazał zaś dalej NSA w postanowieniu z 16.12.2016 r., II OW 75/16, Legalis, przepis art. 10 ust. 4 DrPublU ma charakter lex specialis, rozstrzyga bowiem o zmianie kategorii drogi publicznej z mocy prawa, w sposób całkowicie odmienny od ogólnych zasad przewidzianych w DrPublU i niezależny od woli podmiotów zainteresowanych.

Tak też, w zależności od okoliczności, z jakimi mamy do czynienia, samo zakwalifikowanie do określonej kategorii dróg gminnych może nastąpić na podstawie stosownej uchwały rady gminy (miejskiej), co dotyczy dróg już istniejących (por. art. 7 ust. 2 DrPublU) bądź może nastąpić z mocy samego prawa, w odniesieniu do nowo wybudowanych dróg lub nowo wybudowanych odcinków leżących w ciągu istniejących dróg publicznych o określonej kategorii (por. art. 10 ust. 4 i 5 DrPublU). Nie w każdym więc przypadku o przyznaniu określonej drodze statusu drogi gminnej będzie decydowała uchwała rady gminy (zob. wyr. NSA z 1.10.2013 r., II OSK 1820/13, Legalis).

Oznacza to, że w razie, gdy zastosowanie znajdzie art. 10 ust. 4 DrPublU, zaliczenie nowego odcinka drogi do drogi gminnej nastąpi z mocy prawa, bez konieczności podjęcia uchwały przez radę gminy i uzyskania opinii ją poprzedzającej, wyrażonej z kolei przez zarząd powiatu.