Rodzinny wywiad środowiskowy w przypadku klęski żywiołowej

Rozporządzeniem MRPiPS z 19.9.2024 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie rodzinnego wywiadu środowiskowego (Dz.U. z 2024 r. poz. 1391) wprowadzono zmiany do rozporządzenia Ministra Rodziny i Polityki Społecznej w sprawie rodzinnego wywiadu środowiskowego (dalej; RodzWywŚrodR).

Z § 3 RodzWywŚrodR wynika m.in., że wywiad przeprowadza się:

1. z osobą lub rodziną w miejscu zamieszkania lub pobytu, w dniach roboczych, w godzinach pracy podmiotu uprawnionego, albo w innym terminie uzgodnionym z osobą lub rodziną, za zgodą kierownika jednostki organizacyjnej pomocy społecznej;
2. w terminie 14 dni roboczych od dnia powzięcia wiadomości o konieczności jego przeprowadzenia.

W sprawach niecierpiących zwłoki, wymagających pilnej interwencji pracownika socjalnego zatrudnionego w podmiocie uprawnionym, wywiad przeprowadza się niezwłocznie, nie później niż w terminie 2 dni roboczych od dnia powzięcia wiadomości o potrzebie przyznania świadczenia z pomocy społecznej. Dodano w związku z tym przepisy, zgodnie z którymi w przypadku wystąpienia klęski żywiołowej pracownik socjalny zatrudniony w podmiocie uprawnionym przeprowadza wywiad niezwłocznie, nie później niż w terminie 2 dni roboczych od dnia powzięcia wiadomości o potrzebie przyznania świadczenia. W takim przypadku pracownik socjalny wypełnia część VII kwestionariusza wywiadu jedynie w zakresie lit. A poz. 1–6 oraz lit. B, tzn. wypełnia dane obejmujące:

1. imię i nazwisko;
2. serię i nr dokumentu potwierdzającego tożsamość;
3. PESEL;
4. adres zamieszkania i adres do korespondencji;
5. straty poniesione w wyniku sytuacji kryzysowej występującej na skalę masową, a także klęski żywiołowej bądź zdarzenia losowego.

„Siła wyższa” a zasady uzupełnienia wynagrodzenia pracownika. Wyjaśnienia ZUS

Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku pracownikowi, który korzystał ze zwolnienia od pracy z powodu działania siły wyższej w pilnych sprawach rodzinnych na podstawie art. 148¹ § 1 Kodeksu pracy (dalej: KP) należy przyjąć stałe miesięczne wynagrodzenie pracownika wynikające z umowy.

Jeżeli natomiast:

– pracownikowi przysługują zmienne składniki wynagrodzenia, należy je przyjąć po uzupełnieniu, według zasady opisanej w art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej.

Oznacza to, że wynagrodzenie miesięczne zmienne, które pracownik osiągnąłby, gdyby przepracował cały miesiąc, ustala się poprzez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni, w których zostało ono osiągnięte i pomnożenie przez liczbę dni, które pracownik był obowiązany przepracować w danym miesiącu – jeżeli przepracował choćby jeden dzień.

Natomiast, aby móc uzupełnić wynagrodzenie zmienne pracownika korzystającego ze zwolnienia od pracy z powodu działania siły wyższej w pilnych sprawach rodzinnych na podstawie art. 148¹ §1 KP przez kilka godzin dziennie, należy każdorazowo ustalić stawkę godzinową pracownika. Jest ona wyliczana przez podzielenie sumy zmiennych składników wynagrodzenia wypłaconych w miesiącu/kwartalnie, w którym wystąpiła nieobecność w pracy, przez liczbę godzin faktycznie przepracowanych w tym miesiącu/kwartale przez pracownika.

Ustaloną w ten sposób stawkę godzinową należy pomnożyć przez liczbę godzin, w których pracownik korzystał z działania siły wyższej i następnie przez 50% (w związku ze zwolnieniem od pracy wynikającym z działania siły wyższej otrzymał on bowiem wynagrodzenie wynoszące 50%). Obliczoną w ten sposób wartość należy dodać do zmiennego wynagrodzenia pracownika osiągniętego w danym miesiącu/kwartale.

Dni, w których pracownik korzystał ze zwolnienia od pracy z powodu działania siły wyższej w pilnych sprawach rodzinnych na podstawie art. 148¹ § 1 KP przez kilka godzin należy uznać za dni przepracowane przez pracownika i w taki sposób płatnik składek winien wykazać je w przedkładanym do ZUS zaświadczeniu.

Źródło: zus.pl

Projekt ustawy o zarządzaniu danymi

Projekt ustawy o zarządzaniu danymi przede wszystkim dostosowuje do polskiego prawa regulacji zawartych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/868 z 30.5.2022 r. w sprawie europejskiego zarządzania danymi i zmieniające rozporządzenie (UE) 2018/1724 (akt w sprawie zarządzania danymi) (Dz.Urz. UE L 152 z 2022 ze zm.; dalej: DGA).

Jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy, istota przewidzianych w nim rozwiązań polega na zbudowaniu odpowiedniego otoczenia instytucjonalno-organizacyjnego oraz regulacyjnego, które umożliwi pełne stosowanie przepisów DGA w Polsce. Proponowane rozwiązania oparto na założeniu, że regulacja na poziomie krajowym ma dotyczyć wyłącznie przepisów, które zgodnie z prawem unijnym wprost przekazano do uregulowania w prawie krajowym lub takich, w których DGA zostawiło swobodę regulacyjną państwom członkowskim.

W zakresie przepisów dotyczących ponownego wykorzystywania danych projekt ustawy wprowadza regulacje dotyczące określenia:

W zakresie usługi pośrednictwa danych organem właściwym do spraw takich usług ma być Prezes UODO. Zgodnie z art. 14 ust. 4 lit. b i c oraz ust. 5 DGA, organ właściwy do spraw usług pośrednictwa danych jest uprawniony do żądania zaprzestania naruszeń w rozsądnym terminie lub – w przypadku poważnego naruszenia – niezwłocznie, a także przyjmuje odpowiednie i proporcjonalne środki służące spełnianiu wymogów. W związku z tym organy właściwe do spraw usług pośrednictwa danych mają być w stosownych przypadkach uprawnione m.in. do żądania:

W przypadku gdy niemający jednostki organizacyjnej w UE dostawca usług pośrednictwa danych nie wyznaczy przedstawiciela prawnego lub przedstawiciel prawny nie dostarczy na żądanie właściwego organu niezbędnych informacji w pełni wykazujących przestrzeganie DGA, organ ten ma być uprawniony do przesunięcia rozpoczęcia lub zawieszenia świadczenia usługi pośrednictwa danych do czasu wyznaczenia przedstawiciela prawnego lub dostarczenia niezbędnych informacji.

Jak wynika z projektu ustawy, środki wynikające z tych przepisów GDA Prezes UODO nałoży w drodze decyzji.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 DGA, każde państwo członkowskie wyznacza co najmniej jeden właściwy organ odpowiedzialny za prowadzenie jego publicznego krajowego rejestru uznanych organizacji altruizmu danych. Projekt ustawy wprowadza zasadę, że organem właściwym do spraw rejestracji organizacji altruizmu danych będzie również Prezes UODO.

Z art. 22 projektu ustawy wynika, że w zakresie przekazywania danych nieosobowych do państw trzecich, Prezes UODO wszczyna postępowanie administracyjne w sprawie naruszenia obowiązków dotyczących przekazywania danych nieosobowych do państw trzecich z urzędu, albo na wniosek podmiotu sektora publicznego, który udzielił dostępu do celów ponownego wykorzystywania danych. Po przeprowadzeniu takiego postępowania Prezes UODO w drodze decyzji:

Z art. 23 projektu ustawy wynika zaś, że Prezes UODO będzie mógł nałożyć na dostawcę usług pośrednictwa danych, w drodze decyzji, administracyjną karę pieniężną, jeżeli dostawca ten:

Ponadto:

Podmiot podlegający karze ma też mieć obowiązek dostarczyć Prezesowi UODO, na każde jego żądanie, w ciągu 30 dni od dnia otrzymania żądania, danych lub dokumentów niezbędnych do ustalenia wysokości administracyjnych kar pieniężnych. Kary te będą podlegały egzekucji administracyjnej.

Ustawa ma wejść w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.

Podsumowując, jak zauważają twórcy projektu ustawy, przepisy DGA stosuje się bezpośrednio, ale poziom regulacji w polskim prawie krajowym nie jest pełny. Powoduje to konieczność przyjęcia dodatkowych przepisów krajowych służących stosowaniu DGA. Jak wynika z DGA, prawodawca unijny pozostawił państwom członkowskim pewną swobodę w zakresie ukształtowania otoczenia instytucjonalno-organizacyjnego oraz regulacyjnego dla potrzeb stosowania przepisów DGA.

W zakresie:

Jak podkreślono w uzasadnieniu do projektu ustawy, ponieważ polskie prawo nie przewiduje obecnie rozwiązań, które odpowiadałyby wszystkim mechanizmom regulowanym przez DGA, konieczne jest uchwalenie krajowych regulacji, które będą służyć stosowaniu przepisów unijnych. Najlepszym rozwiązaniem jest więc uchwalenie nowej ustawy zawierającej przepisy prawa krajowego umożliwiające pełne stosowanie DGA w Polsce. Przepisy te mają regulować obszary pozostawione przez prawodawcę unijnego do uregulowania przez państwa członkowskie. Nowej ustawie proponuje się nadać tytuł „ustawa o zarządzaniu danymi”. Obecnie projekt ustawy skierowano do uzgodnień.

Wstąpienie w stosunek najmu lokalu mieszkalnego w razie śmierci najemcy 

Zgodnie z art. 691 § 1 ustawy – Kodeks cywilny (dalej: KC), w razie śmierci najemcy lokalu mieszkalnego w stosunek najmu lokalu wstępują:

Jak wskazuje się w doktrynie, na tle komentowanego przepisu wątpliwości dotyczą m.in. pominięcia w kręgu uprawnionych do wstąpienia wprost w najem: dalszych zstępnych najemcy (wnuki, prawnuki itd.), jego wstępnych i rodzeństwa. Wyjaśnia się jednak, że aktualnie osoby takie mogą wstąpić w stosunek najmu jedynie jako „inne osoby, wobec których najemca był obowiązany do świadczeń alimentacyjnych” oraz jako „osoba, która pozostawała faktycznie we wspólnym pożyciu z najemcą”, jeśli przyjąć, że aktualne brzmienie art. 691 § 1 KC obejmuje pozostawanie we wspólnocie domowej, duchowej, gospodarczej i fizycznej, przy wyłączeniu jako obligatoryjnej przesłanki współżycia fizycznego. Przy czym warto tu powołać stanowisko zajęte w uchwale SN z 21.5.2002 r., III CZP 26/02, Legalis, w której wskazano, iż wnuk zmarłego najemcy nie należy do osób wymienionych w art. 691 § 1 KC także wtedy, gdy łączy go z najemcą więź gospodarcza i uczuciowa.

Przepis art. 691 KC ma na celu umożliwienie dalszego najmowania pełnowartościowego mieszkania przez osoby bliskie zmarłego lokatora, które w mieszkaniu stale zamieszkiwały aż do jego śmierci. Jednocześnie osoby wymienione w art. 691 § 1 KC w razie ziszczenia się przesłanki wskazanej w art. 691 § 2 KC wstępują w stosunek najmu z mocy samego prawa. Skutek ten następuje przy tym niezależnie od woli właściciela lokalu i niezależnie od ewentualnego ustalenia, że z tytułu czynszu najmu lokalu i innych opłat związanych z jego używaniem pozostają na tę chwilę jakiekolwiek zaległości.

Wymaga zatem podkreślenia, że osoby wymienione w art. 691 § 1 KC wstępują w stosunek najmu lokalu mieszkalnego pod warunkiem, że stale zamieszkiwały z najemcą w tym lokalu do chwili jego śmierci (art. 691 § 2 KC). Określenie „stałe zamieszkiwanie z najemcą” posiada przy tym odmienny zakres znaczeniowy, niż „miejsce zamieszkania” uregulowane w art. 25–28 KC, a w szczególności należy je łączyć z określonym lokalem, a nie miejscowością, o której mowa w art. 25 KC. Zasadniczo przyjmuje się tu konieczność ustalenia, że określony lokal stanowi „centrum życiowe” („ześrodkowanie całej działalności życiowej”) określonej osoby. Przykładowo, SN w wyroku z 20.3.1981 r. (III CRN 30/81, Legalis) uznał, że lokalem, w którym osoba bliska zmarłego najemcy stale z nim zamieszkiwała aż do chwili jego śmierci, jest w świetle art. 691 KC takie mieszkanie, które stanowiło centrum życiowe tej osoby. Przesłanka stałego zamieszkania z najemcą zawiera w sobie zatem wymaganie, żeby osoba bliska najemcy nie miała innego mieszkania, a lokal mieszkalny zajmowany przez tę osobę z najemcą stanowił centrum jej spraw życiowych (wyr. SN z 15.1.1981 r., III CRN 314/80, Legalis). Przez stałe zamieszkanie, stanowiące przesłankę nabycia praw najmu na podstawie art. 691 KC, należy więc rozumieć zamieszkiwanie w konkretnym mieszkaniu, w określonej miejscowości, z zamiarem stałego pobytu, wyrażonym przez to, że w tym mieszkaniu i tej miejscowości skupia się życie osobiste i działalność osoby bliskiej najemcy.

Brak spełnienia przesłanki z art. 691 § 2 KC skutkuje zaś wygaśnięciem umowy najmu lokalu mieszkalnego z chwilą śmierci najemcy. W świetle postanowień art. 922 § 2 KC pamiętać należy z kolei, że prawo najmu lokalu mieszkalnego nie wchodzi do spadku, a przechodzi na oznaczone w art. 691 KC osoby bez względu na to, czy są one spadkobiercami (zob. wyr. NSA z 27.11.2018 r., II FSK 3154/16, Legalis). W braku zatem osób uprawnionych do najmu lokalu prawo to – jak wskazano już wyżej – wygasa. W takiej sytuacji do odbioru prywatnych rzeczy zmarłego najemcy, jak też zwrotu kluczy do lokalu, uprawnieni i zarazem zobowiązani są spadkobiercy zmarłego.

VAT od darowizn dla ofiar powodzi obniżony do 0%

W Dz.U. z 2024 r. pod poz. 1381 opublikowano rozporządzenie Ministra Finansów z 17.9.2024 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie obniżonych stawek podatku od towarów i usług.

W rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie obniżonych stawek podatku od towarów i usług dodano § 10a, z którego wynika, że do 31 grudnia 2024 r. obniżoną do wysokości 0% stawkę VAT stosuje się do dostawy stanowiącej darowiznę towarów, tzn. przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa (art. 7 ust. 2 pkt 2 VATU) oraz nieodpłatnego świadczenia usług (art. 8 ust. 2 VATU) – na cele związane z pomocą poszkodowanym wskutek intensywnych opadów atmosferycznych lub powodzi we wrześniu 2024 r.

Obniżoną stawkę VAT stosuje się wyłącznie do dostaw towarów lub świadczenia usług dokonywanych na rzecz:

1. organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie;
2. jednostek samorządu terytorialnego;
3. podmiotów leczniczych w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej;
4. Rządowej Agencji Rezerw Strategicznych.

Z rozporządzenia wynika też, że obniżoną stawkę można też stosować do dostawy towarów lub świadczenia usług dokonanych w okresie od 12 września 2024 r. do 17 września 2024 r. W takim przypadku podatnik oraz uprawiony podmiot powinni potwierdzić na piśmie dokonanie dostawy lub świadczenie usługi.

Wskazówki UZP dotyczące sposobów działania przy udzielaniu zamówień w związku z powodzią

Urząd w związku z wystąpieniem na terytorium kraju powodzi oraz związanych z tym zdarzeniem różnorodnych i trudnych wyzwań przypomina w opinii o przewidzianych w ustawie – Prawo zamówień publicznych (dalej: PrZamPubl) trybach udzielenia zamówienia pozwalających na szybkie i adekwatne reagowanie na skutki tego typu zdarzeń losowych, m.in. w celu zapobieżenia, ograniczenia lub konieczności usunięcia skutków zaistniałego zdarzenia.

W opinii wskazuje się na możliwość zastosowania niekonkurencyjnych trybów negocjacji bez ogłoszenia oraz zamówienia z wolnej ręki, z tym jednak zastrzeżeniem, że przesłanki warunkujące ich zastosowanie nie mogą podlegać wykładni rozszerzającej.

Tryb negocjacji bez ogłoszenia

W odniesieniu do trybu negocjacji bez ogłoszenia w kontekście zaistnienia zdarzeń losowych o charakterze ekstremalnym, do jakich zaliczyć można powódź, UZP zwraca uwagę na przesłankę pilnej potrzeby udzielenia zamówienia niewynikającej z przyczyn leżących po stronie zamawiającego, o której mowa w art. 209 ust. 1 pkt 4 PrZamPubl (dla postępowań o wartości równej lub przekraczającej progi unijne) oraz w art. 301 ust. 1 pkt 3 PrZamPubl (dla postępowań o wartości mniejszej niż progi unijne). Dotyczy to przypadków, gdy zaistniała sytuacja nie pozwala na przeprowadzenie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego z zachowaniem terminów przewidzianych dla wskazanych w przepisie trybów. Pomiędzy wymienionymi powyżej warunkami powinien zachodzić jednak związek przyczynowo-skutkowy oraz związek czasowy. Konieczne zatem będzie zawsze wykazanie przez zamawiającego, że mimo zachowania należytej staranności nie można było obiektywnie przewidzieć wystąpienia wyjątkowej sytuacji, powodującej konieczność pilnego udzielenia zamówienia. Do kategorii okoliczności nieprzewidywalnych, niezależnych od zamawiającego, zasadniczo mogą być zaliczane zjawiska przyrodnicze o charakterze losowym, jakimi są powodzie.

Warto przy tym pamiętać, że udzielenie zamówienia w trybie negocjacji bez ogłoszenia co do zasady powinno ograniczyć się tylko do zakresu koniecznego do zapobieżenia negatywnym skutkom nieprzewidzianego zdarzenia. Co istotne, przepisy mogą mieć zastosowanie również po przejściu powodzi, jeżeli zaistnieje pilna potrzeba działania ze strony zamawiającego w związku z okolicznościami (zdarzeniami) wywołanymi przez powódź.

Tryb zamówienia z wolnej ręki

Z kolei w odniesieniu do trybu zamówienia z wolnej ręki w kontekście zaistnienia zdarzeń losowych o charakterze ekstremalnym, do jakich zaliczyć można powódź, UZP wskazuje na przesłankę udzielenia zamówienia w trybie zamówienia z wolnej ręki, o której mowa w art. 214 ust. 1 pkt 5 PrZamPubl (dla postępowań o wartości równej lub przekraczającej progi unijne, art. 305 pkt 1 PrZamPubl dla postępowań o wartości mniejszej niż progi unijne), odnoszącej się do konieczności natychmiastowego wykonania zamówienia.

Podkreślić przy tym należy, że dla zastosowania trybu zamówienia z wolnej ręki na ww. podstawach konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1. wyjątkowa sytuacja (tj. wyłącznie wykraczająca poza normalne warunki życia gospodarczego i społecznego, która wymaga podjęcia natychmiastowych działań zabezpieczających lub podjęcia innych niestandardowych działań w następstwie zaistniałej sytuacji),
2. przyczyny powstania tej sytuacji nie leżą po stronie zamawiającego (tj. zdarzenia nie mogą być spowodowane przez działania bądź zaniechania zamawiającego, w szczególności takie jak lekkomyślność, niedbalstwo lub niezachowanie należytej staranności),
3. sytuacji tej zamawiający nie mógł przewidzieć (m.in. bardzo niskie prawdopodobieństwo ich wystąpienia),
4. wymagane jest natychmiastowe wykonanie zamówienia (tj. podjęcie działań niezbędnych do ograniczenia bezpośrednich skutków wystąpienia zdarzenia nieprzewidzianego, np. usunięcia bezpośredniego zagrożenia dla zdrowia lub życia ludzkiego),
5. nie można zachować terminów określonych dla innych trybów udzielenia zamówienia.

Reasumując, w świetle przedstawionych wyżej przesłanek dla danego trybu udzielania zamówienia UZP stwierdza w opinii, że w sytuacji, w której w danej chwili występuje zdarzenie, takie jak powódź i z tego względu istnieje potrzeba natychmiastowej realizacji zamówień niezbędnych do zapobieżenia, ograniczenia lub natychmiastowego usunięcia jej skutków (np. zakupy na akcję ratowniczą, wykonanie prac umożliwiających jedyny dojazd do miejscowości, prace porządkowe mające na celu zapobieżenie epidemiom), zasadniczo możliwe będzie skorzystanie z trybu zamówienia z wolnej ręki. Natomiast jeżeli nie istnieje konieczność natychmiastowego wykonania zamówienia, lecz występuje sytuacja, która uzasadnia pilną potrzebę udzielenia zamówienia, wówczas zamawiający może zastosować tryb negocjacji bez ogłoszenia.

Źrodło: https://www.gov.pl/web/uzp/dopuszczalnosc-udzielenia-zamowienia-w-trybie-negocjacji-bez-ogloszenia-oraz-w-trybie-z-wolnej-reki-w-zwiazku-z-wystapieniem-powodzi2

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o ochronie ludności i obronie cywilnej

Projekt określa zadania ochrony ludności w czasie pokoju i wojny. Konstrukcja systemu ochrony ludności zostanie oparta m.in. o struktury:
– Państwowej Straży Pożarnej;
– Ochotniczych Straży Pożarnych;
– Państwowego Ratownictwa Medycznego;
– Systemu Powiadamiania Ratunkowego;
– struktur zarządzania kryzysowego;
– podmiotów leczniczych;
– organizacji pozarządowych.

Na system ochrony ludności składać się będą:
– organy administracji publicznej;
– podmioty wykonujące zadania ochrony ludności;
– zasoby ochrony ludności.

Organami ochrony ludności będą:
– ministrowie, którzy kierują działami administracji rządowej oraz minister spraw wewnętrznych i administracji.;
– wojewoda;
– marszałek województwa;
– starosta;
– wójt, burmistrz lub prezydent miasta.

Podmiotami ochrony ludności będą m.in.:
– Rządowe Centrum Bezpieczeństwa;
– jednostki organizacyjne PSP;
– Ochotnicze Straże Pożarne oraz inne społeczne organizacje ratownicze;
– Rządowa Agencja Rezerw Strategicznych;
– podmioty lecznicze oraz wybrane służby, inspekcje i straże;
– podmioty gospodarcze, które zapewniają podstawowe usługi społeczne.

Na poziomie centralnym system ochrony ludności będzie koordynowany przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, który będzie wspierany przez Rządowy Zespół Ochrony Ludności (RZOL). RZOL będzie m.in. doradzał rządowi w sprawach ochrony ludności i obrony cywilnej.

Wzmocniona zostanie rola Rządowego Centrum Bezpieczeństwa, które będzie wiodące na poziomie centralnym, jeśli chodzi o informowanie, ostrzeganie i alarmowanie ludności przez zagrożeniami.

W przypadku ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny, system ochrony ludności przekształci się w obronę cywilną. Będzie ona miała na celu ochronę cywilów przed zagrożeniami, które wynikają z działań zbrojnych i ich następstw.

Organy ochrony ludności staną się organami obrony cywilnej, a podmioty ochrony ludności – podmiotami obrony cywilnej.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji stanie się krajowym organem obrony cywilnej – Szefem Obrony Cywilnej.

Powstanie system bezpiecznej łączności państwowej.

Zapewni on ciągłość funkcjonowania administracji oraz ochronę ludności w czasie pokoju i wojny.

Utworzone zostaną plany ewakuacji ludności, które obejmą kwestie przemieszczenia ludności z miejsca zagrożonego i przyjęcia jej w miejscu bezpiecznym – w czasie wojny i w przypadku wystąpienia klęski żywiołowej.

Rządowe Centrum Bezpieczeństwa przygotuje krajowy plan ewakuacji, a wojewoda opracuje wojewódzki plan ewakuacji ludności.

Uregulowane zostaną kwestie dotyczące obiektów zbiorowej ochrony. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wyda rozporządzenie w sprawie warunków technicznych dla budowli ochronnych i dla ich użytkowania.

Rozwiązanie pozwoli na przeprowadzenie inwentaryzacji istniejących obiektów i ustalenie liczby budowli, które mogłyby być wykorzystane, jako schrony i ukrycia.

Na rozwój systemu ochrony ludności i obrony cywilnej, rząd będzie przeznaczał rocznie nie mniej niż 0,3 proc. PKB.

Źródło: https://www.gov.pl

Dofinansowanie dokształcania nauczyciela

Zgodnie z art. 70a Karty Nauczyciela w budżetach organów prowadzących szkoły wyodrębnia się środki na dofinansowanie doskonalenia zawodowego nauczycieli. Szczegółowe informacje dotyczące: rodzajów wydatków związanych z organizacją i prowadzeniem doskonalenia zawodowego nauczycieli, które mogą być dofinansowywane ze środków wskazanych w art. 70a Karty Nauczyciela; warunków, trybu i kryteriów przyznawania środków; oraz szczegółowych celów szkolenia branżowego oraz trybu i warunków kierowania nauczycieli na szkolenia branżowe określa rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej w sprawie dofinansowania doskonalenia zawodowego nauczycieli, szczegółowych celów szkolenia branżowego oraz trybu i warunków kierowania nauczycieli na szkolenia branżowe.

Na każdy rok szkolny dyrektor szkoły określa potrzeby w zakresie doskonalenia zawodowego nauczycieli szkoły uwzględniając między innymi wymagania wobec szkół i placówek oraz wnioski nauczycieli o dofinansowanie kosztów dotyczących opłaty za studia podyplomowe. W § 3 pkt 3 rozporządzenia zostały wskazane dane, które wniosek powinien zawierać. Są to: imię i nazwisku wnioskującego nauczyciela, nazwa danej formy doskonalenia zawodowego nauczycieli, o której dofinansowanie ubiega się nauczyciel, nazwa organizatora danej formy doskonalenia zawodowego nauczycieli, o której dofinansowanie ubiega się nauczyciel, wysokość kosztów, o których dofinansowanie ubiega się nauczyciel, uzasadnienie przydatności w pracy zawodowej odbycia danej formy doskonalenia zawodowego nauczycieli. W terminie do 31 października danego roku dyrektorzy szkół składają do organu prowadzącego wnioski o dofinansowanie doskonalenia zawodowego nauczycieli w następnym roku kalendarzowym uwzględniające potrzeby placówki.

Rekompensata za uszczerbek na zdrowiu strażaka OSP nie obciąży budżetu gminy

W Dzienniku Ustaw RP ukazało się rozporządzenia MSWiA z 5.9.2024 r. w sprawie przyznawania rekompensaty pieniężnej oraz wyrównania do wysokości rekompensaty wypłacanej strażakowi ratownikowi ochotniczej straży pożarnej (Dz.U. z 2024 r. poz. 1336). Wejście w życie podanego rozporządzenia ma związek z przepisami art. 14 ustawy o ochotniczych strażach pożarnych (dalej: OSPU), odnoszącego się do wypłaty strażakom ratownikom OSP rekompensat pieniężnych za uszczerbek na zdrowiu.

Przywołane wyżej nowe rozporządzenie reguluje zaś:

1) tryb przyznawania strażakowi ratownikowi ochotniczej straży pożarnej:

a) rekompensaty pieniężnej,

b) wyrównania do wysokości rekompensaty,

2) wzór wniosków o ustalenie prawa do rekompensaty lub wyrównania;

3) dokumenty stanowiące podstawę do ustalenia i wypłaty rekompensaty oraz wyrównania.

Zatem, podany akt prany jest kluczowy dla strażaków ratowników OSP. Co jednak istotne, wypłata rekompensaty nie będzie stanowić kosztu dla gminy, która finansuje niemal całą działalność danego OSP (art. 10 OSPU). Koszt ten będzie spoczywał na komendancie wojewódzkim PSP.

Podsumowując, strażacy OSP zyskali faktyczną możliwość ubiegania się o rekompensaty z tytułu uszczerbku na zdrowiu powstałego wskutek wypadku, działania ratowniczego, akcji ratowniczej czy uczestniczenia w szkoleniu lub ćwiczeniu.

Podpisywanie dokumentacji zespołu interdyscyplinarnego

Zgodnie z przepisem art. 9a ust. 7i pkt 3 ustawa o przeciwdziałaniu przemocy domowej przewodniczący zespołu interdyscyplinarnego w szczególności reprezentuje zespół interdyscyplinarny na zewnątrz. „Reprezentowanie na zewnątrz” oznacza przede wszystkim uprawnienie to podpisywania pism kierowanych do uczestników procedury oraz podmiotów trzecich.

Z założenia ustawowego uprawnienie w tym zakresie przysługuje zatem przewodniczącemu zespołu interdyscyplinarny. W praktyce generowanie i podpisywanie wszystkich pism przez jedną osobę może znacząco utrudniać, a przede wszystkim przedłużać procedurę. Dlatego też brak jest przeciwwskazań prawnych do wprowadzenia zasady, zgodnie z którą pisma dotyczące prowadzenia procedury po powołaniu grupy diagnostyczno-pomocowej podpisują członkowie tej grupy. Uprawnienie to może być przyznane wszystkim członkom grupy lub tylko wybranym, np. pracownikowi socjalnemu. Istotne jest jednak zastrzeżenie, że takie upoważnienie musi z czegoś wynikać. W ustawie ani w rozporządzeniu nie ma jednoznacznej regulacji, z której takie prawo można wywieść. Nic nie stoi jednak na przeszkodzie, żeby odpowiednie zastrzeżenie zawrzeć w regulaminie zespołu. Ewentualnie może być to upoważnienie udzielane bezpośrednio przez przewodniczącego zespołu konkretnym osobom wchodzącym do grup diagnostyczno-pomocowych.