Można zmienić liczbę członków rady sołeckiej
Można zmienić liczbę członków rady sołeckiej i przeprowadzić wybory uzupełniające. Należy jednak pamiętać, że zmiana statutu wymaga przeprowadzenia konsultacji społecznych.
Ustawa o samorządzie gminnym (dalej: SamGminU), która stanowi o obowiązku powołania rady sołeckiej (art. 36 SamGmin) nie zawiera nigdzie regulacji dotyczących tego, z ilu członków ma się ona składać.
Jednocześnie przekazuje radzie gminy „(…) kompetencję do ustalenia reguł, które pozwolą na wybór organów jednostki pomocniczej. Kluczowe jest przy tym stworzenie takiej ordynacji wyborczej, która gwarantować będzie obsadzenie poszczególnych stanowisk (choć przepis kompetencyjny nie zawiera tożsamej wytycznej jak art. 5c ust. 5 in fine SamGminU, to należy dążyć do «zapewnienia sprawnego sposobu wyboru» organów), gdyż jednostka pomocnicza bez organów nie może funkcjonować” (Ustawa o samorządzie gminnym. Komentarz; C.H.Beck 2023).
Zasady te są uregulowane w statucie gminy. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie w wyroku z 3.3.2021 r. (II SA/Go 133/21, Legalis) podkreślił, że intencją ustawodawcy było zostawienie jednostkom samorządu terytorialnego znacznej swobody w kształtowaniu zasad wyboru organów jednostek pomocniczych: „Gdyby ustawodawca zamierzał objąć ustawową regulacją także odwołanie sołtysa lub rady sołeckiej, to uczyniłby to w ustawie. Stąd brak w tym zakresie regulacji nie stanowi wady ustawy ani też nie jest zaniechaniem prawodawczym. Ustawodawca, kierując się zasadą samodzielności, pozostawił kwestie regulacji odwoływania (a nawet samej możliwości odwoływania) sołtysa zapisom statutów jednostek pomocniczych, co również odnosi się do członków rady sołeckiej”.
Z kolei NSA podkreślił, że rada sołecka nie jest organem samodzielnym, nie stanowi też prawa, zatem można przyjąć, że jej liczebność powinna być dostosowana do „potrzeb” sołtysa, który najlepiej zna miejscową sytuację: Rada sołecka jest powoływana obligatoryjnie, ale nie jest organem samodzielnym; jest to wyłącznie organ o charakterze doradczym i opiniodawczym, utworzony w celu wspomagania sołtysa w realizacji jego zadań (III OSK 3127/21, Legalis).
Z tego powodu, zdaniem autora, należy uznać, że sołtys ma prawo zgłosić wniosek, o którym mowa w pytaniu, a rada gminy zmienić statut sołectwa, jednak z zachowaniem zasad (przeprowadzenia konsultacji społecznych).
Zgodnie z art. 35 ust. 3 pkt 2 SamGminU statut każdej jednostki pomocniczej określa w szczególności zasady i tryb wyborów organów jednostki pomocniczej. Skoro stosownie do art. 35 ust. 1 SamGminU statut jednostce pomocniczej uchwala rada gminy, po obligatoryjnym przeprowadzeniu konsultacji z mieszkańcami, to także zmiana materii statutowej jednostki pomocniczej wymaga dochowania procedury objętej art. 35 ust. 1 SamGminU, a więc obligatoryjnego przeprowadzenia konsultacji z mieszkańcami (wyrok WSA w Krakowie z 22.12.2022 r., III SA/Kr 988/22, Legalis).
Deregulacja dotycząca umów pomiędzy inwestorem a wykonawcą robót budowlanych
Obecne przepisy nakładają na inwestora obowiązek zgłoszenia sprzeciwu wobec podwykonawcy w ciągu 30 dni od zawarcia przez wykonawcę umowy z podwykonawcą bez możliwości modyfikowania tego terminu. W praktyce często prowadzi to do opóźnień, zwłaszcza w przypadku realizacji mniejszych czy też mniej skomplikowanych projektów budowlanych.
Po uchwaleniu nowelizacji inwestor i wykonawca będą mogli wspólnie ustalić krótszy termin na zgłoszenie sprzeciwu, o ile zostanie on wyraźnie wskazany w umowie. Dodatkowo projekt przewiduje wprowadzenie zasady, że termin ustalony wobec podwykonawcy nie może być krótszy niż ten uzgodniony między inwestorem a wykonawcą głównym.
Nowe przepisy mają dość krótki okres vacatio legis, bo jedynie 14 dni licząc od ogłoszenia ich w Dzienniku Ustaw.
Projekt obecnie skierowano do Biura Legislacji Kancelarii Sejmu.
Uprawnienia straży gminnej do nakładania grzywny w drodze mandatu karnego
Skoro przepisy rozporządzenia nie przyznają strażnikom gminnym uprawnienia do nakładania grzywny za czyny określone przepisami art. 10 ust. 2d ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (dalej: CzystGmU), to tym samym brak jest takiej kompetencji. Ogólną kompetencję w tym zakresie (wykrywania wykroczeń) ma Policja.
Z § 2 rozporządzenia w sprawie wykroczeń, za które strażnicy straży gminnych są uprawnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego wynika m.in.:
„1.Strażnicy są uprawnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego za wykroczenia określone w: […]
5) art. 10 ust. 1–2c CzystGmU”.
Z kolei, z art. 10 CzystGmU wynika:
„2d. Kto utrudnia lub udaremnia przeprowadzenie kontroli, o której mowa w art. 6 ust. 5a
– podlega karze grzywny”.
W interpretacji przepisów prawa, a szczególnie publicznego, należy uwzględniać przede wszystkim wykładnię gramatyczną, a jednocześnie kluczowa jest zasada, że przepisów kompetencyjnych nie można interpretować w sposób rozszerzający. W tych uwarunkowaniach, skoro przepisy rozporządzenia nie przyznają strażnikom gminnym uprawnienia do nakładania grzywny za czyny określone przepisami art. 10 ust. 2d CzystGmU, to tym samym brak takiej kompetencji.
Ogólną kompetencję w tym zakresie (wykrywania wykroczeń) ma Policja. W doktrynie [A. Sakowicz (red.), Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia. Komentarz. Wyd. 3, Warszawa 2024] wskazuje się m.in., że uchylenie na mocy nowelizacji z 22.5.2003 r. przepisu art. 95 § 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia upoważniającego m.in. ministra właściwego do spraw wewnętrznych do określenia w drodze rozporządzenia, wykazu wykroczeń, za które policjanci są uprawnieni do nakładania grzywny w drodze mandatu karnego, oznaczało istotną zmianę modelową. Obecnie Policja korzysta z pełnej kompetencji mandatowej, tzn. policjanci są uprawnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego za wszystkie wykroczenia, które leżą w zakresie działania Policji, bez jakichkolwiek ograniczeń.
W art. 1 ust. 2 pkt 4 ustawy o Policji postanowiono:
„2. Do podstawowych zadań Policji należą:
4) wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz ściganie ich sprawców”.
Dofinansowanie budowy wieży widokowej przez gminę
Brak jest podstaw prawnych do wydatkowania z budżetu gminy środków publicznych na finansowanie budowy wieży widokowej przez nadleśnictwo, na terenie Skarbu Państwa.
Podstawową zasadą wydatkowania środków publicznych z budżetów JST jest istnienie podstawy prawnej dla takiego wydatku. Zasadę tą wyraża art. 216 ust. 2 FinPubU, zgodnie z którym wydatki budżetu JST są przeznaczone na realizację zadań określonych w odrębnych przepisach, a w szczególności na:
1) zadania własne JST,
2) zadania z zakresu administracji rządowej i inne zadania zlecone ustawami JST,
3) zadania przejęte przez JST do realizacji w drodze umowy lub porozumienia,
4) zadania realizowane wspólnie z innymi JST,
5) pomoc rzeczową lub finansową dla innych JST, określoną odrębną uchwałą przez organ stanowiący JST,
6) programy finansowane z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3 FinPubU,
7) zadania wynikające z porozumień, o których mowa w art. 19 ust. 4 ustawy o drogach publicznych (dalej: DrPublU).
Zatem, warunkiem legalności opisanego w pytaniu wydatku jest powiązanie go z zadaniami własnymi gminy albo przypisanie do innej kategorii zadań, które mogą być realizowane przez gminę (w szczególności na podstawie ustaw albo porozumień).
Przepisy SamGminU ogólnie formułują zakres zadań własnych gminy (art. 7 SamGminU), a zasady i sposób wykonywania tych zadań określają przepisy ustaw prawa materialnego administracyjnego (np. DrPublU, Prawo oświatowe, ustawa o utrzymaniu czystości i porządku w gminach itd.). Nawet jednak w tym ogólnym zarysowaniu zadań własnych gminy, sformułowanym w art. 7 SamGminU, nie można wskazać zadania, które byłoby powiązane z analizowanym wydatkiem.
Podstawy przekazania środków nie mogą stanowić także przepisy ustawy o lasach, tym bardziej że budowa wieży widokowej nie jest zadaniem związanym z zachowaniem, ochroną i powiększaniem zasobów leśnych oraz z zasadami gospodarki leśnej.
Sumując, brak jest podstaw prawnych do wydatkowania z budżetu gminy środków publicznych na finansowanie budowy wieży widokowej, przez nadleśnictwo, na terenie Skarbu Państwa.
Świadczenie urlopowe i „wczasy pod gruszą” dla nauczyciela
Nauczyciel może otrzymać ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych świadczenie urlopowe i świadczenie tzw. „wczasy pod gruszą”.
Świadczenie urlopowe dla nauczycieli jest świadczeniem, które wypłacane jest na podstawie art. 53 ust. 1a Karty Nauczyciela. Zgodnie z zapisem świadczenie urlopowe ustalane jest proporcjonalnie do wymiaru i okresu zatrudnienia nauczyciela w danym roku szkolnym. Wysokość świadczenia urlopowego dla nauczyciela jest ustalana na dany rok kalendarzowy. Nauczyciel zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy przez cały okres roku szkolnego otrzyma świadczenie w wysokości 2723,40 zł brutto; od tej kwoty należy potrącić zaliczkę na podatek dochodowy. Świadczenie urlopowe wypłacane jest ze środków funduszu socjalnego, i jest to jedyny związek tego świadczenia z funduszem socjalnym.
Świadczenie tzw. „wczasy pod gruszą” są dofinansowaniem do wypoczynku organizowanego we własnym zakresie. „Wczasy pod gruszą” przyznawane są uprawnionym do korzystania ze świadczeń w ramach funduszu socjalnego, na ich wniosek. Wysokość „wczasów pod gruszą” jest uzależniona od sytuacji rodzinnej, materialnej i życiowej osoby uprawnionej.
Reasumując, świadczenie urlopowe nauczyciele otrzymują obligatoryjnie, gdyż gwarantuje to Karta Nauczyciela.
„Wczasy pod gruszą” wypłacane są osobom uprawnionym, na ich wniosek i po spełnieniu kryterium socjalnego.
Pracodawcy prowadzący działalność w formie jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych mają obowiązek tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Szczegółowe zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu socjalnego oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie. Regulamin Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych obowiązujący w danej placówce powinien zawierać zapisy dotyczące:
- przeznaczenia Funduszu, czyli rodzaje dofinansowania i pomocy materialnej,
- zasad i warunków przyznawania świadczeń,
– na podstawie, których będą realizowane zadania Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.
Przyznawanie świadczeń z Funduszu socjalnego oraz wysokość tych świadczeń uzależnione są tylko i wyłącznie od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej uprawnionego do korzystania z Funduszu socjalnego. Osoby uprawnione starające się o pomoc bądź świadczenie socjalne składają raz w roku, przeważnie w terminie do 30 kwietnia, oświadczenie o wysokości dochodów na osobę w gospodarstwie domowym (rodzinie). Oświadczenie to jest niezbędne do ustalenia sytuacji socjalnej osoby uprawnionej, tak, aby w dalszym kroku ustalić wysokość świadczenia ze środków Funduszu, a także jest konieczne do ustalenia lub zmiany progów dochodowych osób uprawnionych na dany rok kalendarzowy.
Prezydent podpisał nowelizację Kodeksu pracy w zakresie informowania o wynagrodzeniu
Prezydent RP w dniu 18.6.2025 r. podpisał ustawę o zmianie ustawy – Kodeks pracy. Ustawa ta wprowadza do Kodeksu pracy (dalej: KP) przepisy nakazujące pracodawcom informowanie osób ubiegających się o zatrudnienie o wynagrodzeniu, na które może liczyć kandydat, jak również zapewnienie, aby ogłoszenia o naborze i nazwy stanowisk pracy były neutralne pod względem płci.
Do KP zostanie wprowadzony nowy art. 183ca, zgodnie z którym osoba ubiegająca się o zatrudnienie na danym stanowisku ma otrzymać od pracodawcy informację o:
1) wynagrodzeniu, o którym mowa w art. 183c § 2 KP, tj. o wynagrodzeniu obejmującym wszystkie składniki wynagrodzenia, bez względu na ich nazwę i charakter, a także inne świadczenia związane z pracą, przyznawane pracownikom w formie pieniężnej lub w innej formie niż pieniężna, jego początkowej wysokości lub jego przedziale – opartym na obiektywnych, neutralnych kryteriach, w szczególności pod względem płci, oraz
2) odpowiednich postanowieniach układu zbiorowego pracy lub regulaminu wynagradzania – w przypadku gdy pracodawca jest objęty układem zbiorowym pracy lub obowiązuje u niego regulamin wynagradzania.
Powyższe informacje pracodawca będzie musiał przekazać osobie ubiegającej się o zatrudnienie z wyprzedzeniem umożliwiającym zapoznanie się z tymi informacjami, zapewniając świadome i przejrzyste negocjacje, czyli:
1) w ogłoszeniu o naborze na stanowisko;
2) przed rozmową kwalifikacyjną – jeżeli pracodawca nie ogłosił naboru na stanowisko albo nie przekazał tych informacji w ogłoszeniu o naborze na stanowisko;
3) przed nawiązaniem stosunku pracy – jeżeli pracodawca nie ogłosił naboru na stanowisko albo nie przekazał tych informacji w ogłoszeniu o naborze na stanowisko albo przed rozmową kwalifikacyjną.
Informacje mają zostać przekazane w postaci papierowej lub elektronicznej (np. faxem, mailem).
Ponadto nowy art. 183ca KP nakłada na pracodawcę obowiązek zapewnienia, aby ogłoszenia o naborze na stanowisko oraz nazwy stanowisk były neutralne pod względem płci, a proces rekrutacyjny przebiegał w sposób niedyskryminujący.
Dodatkowo w art. 221 KP wyłączono dopuszczalność żądania od osoby ubiegającej się o zatrudnienie informacji o wynagrodzeniu w obecnym stosunku pracy oraz w poprzednich stosunkach pracy.
Omawiane zmiany do KP wdrażają częściowo postanowienia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/970 z 10.5.2023 r. w sprawie wzmocnienia stosowania zasady równości wynagrodzeń dla mężczyzn i kobiet za taką samą pracę lub pracę o takiej samej wartości za pośrednictwem mechanizmów przejrzystości wynagrodzeń oraz mechanizmów egzekwowania, tj. postanowienia dotyczące przejrzystości wynagrodzeń przed zatrudnieniem, zawarte w jej artykule 5.
Ustawa wejdzie w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.
Wytyczne i dobre praktyki dotyczące tzw. zamówień podprogowych
Możliwość ograniczenia wykonawców z państw trzecich w zamówieniach podprogowych
Wskazuje się w Wytycznych w kontekście wyroku TSUE z 22.10.2024 r. w sprawie C-652/22 Kolin, że również w postępowaniach poniżej progu stosowania przepisów ustawy Prawo zamówień publicznych zamawiający są uprawnieni do decydowania, czy dopuszczają do zamówienia, a jeśli tak, to na jakich zasadach, wykonawców z państw trzecich, z którymi Unia Europejska nie jest związana żadną umową międzynarodową gwarantującą na zasadzie wzajemności i równości dostęp do rynku zamówień publicznych. Dotyczy to również robót budowlanych, dostaw i usług pochodzących z tych państw. Zamawiający są także uprawnieni do określenia mniej korzystnych warunków zamówienia, w odniesieniu do robót budowlanych, dostaw i usług pochodzących z państw trzecich, z którymi Unia Europejska nie jest związana żadną umową międzynarodową gwarantującą na zasadzie wzajemności i równości dostęp do rynku zamówień publicznych. Mniej korzystne warunki mogą dotyczyć w szczególności przedmiotu zamówienia, wymagań proceduralnych, czy wymagań związanych z realizacją zamówienia.
Reguły do wykorzystania w zamówieniach podprogowych
W celu określenia procedur, według których będą dokonywane zakupy o wartości poniżej progu stosowania ustawy Prawo zamówień publicznych, zamawiający publiczni tworzą własne regulacje wewnętrzne, które w praktyce najczęściej przybierają formę regulaminu. Urząd zwraca przy tym w Wytycznych uwagę na zagadnienia i zasady, którymi zamawiający publiczni powinni kierować się przy udzielaniu zamówień o wartości poniżej 130 000 zł oraz przy tworzeniu regulaminów. Kluczowe wskazówki UZP w tym zakresie przedstawia się w poniższej tabeli.
Tabela. Zagadnienia do rozważenia przy ustalaniu w regulaminie reguł udzielania zamówień o wartości mniejszej niż 130 000 zł
| Czego dotyczy zagadnienie | Wskazówki UZP |
| Jak dana jednostka funkcjonuje i jaki jest podział zadań zakupowych w ramach jednostki |
|
| Zasady szacowania wartości zamówienia |
|
| Co zamawiamy i o jakiej wartości, w tym również, czy będą potrzebne różne warianty procedury dla poszczególnych kategorii zakupów (np. wartościowe, rodzajowe) |
|
| Jak będą upubliczniane informacje o zamówieniu |
|
| Czy będą przewidziane odstępstwa od zapisów regulaminu |
Przykładowo, przypadki odstąpienia od obowiązku stosowania procedur z regulaminu mogą obejmować:
|
| Czy będą tworzone załączniki do regulaminu w postaci wzorów dokumentów wykorzystywanych w procedurze zakupowej | Wytworzenie wzorów pozwala na ujednolicenie dokumentacji i wspiera nadzór zamawiającego nad procedurami zakupowymi. |
| Zakończenie postępowania |
W ramach przyczyn unieważnienia procedury zakupowej można przykładowo wskazać:
|
Źródło: https://www.gov.pl/web/uzp/wytyczne-i-dobre-praktyki-dotyczace-tzw-zamowien-podprogowych (dostęp: 16.6.2025 r.)
Nadanie decyzji o przeniesieniu warunków zabudowy klauzuli ostateczności – opłata skarbowa
Opłata skarbowa za nadanie decyzji o przeniesieniu warunków zabudowy klauzuli ostateczności wynosi 17 zł. Należy uiścić opłatę skarbową od każdego ze złożonych pełnomocnictw.
W istocie rzeczy chodzi o wydanie zaświadczenia w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego (zgodnie z art. 217 Kodeksu postępowania administracyjnego organ administracji publicznej wydaje zaświadczenie na żądanie osoby ubiegającej się o zaświadczenie) w zakresie ostateczności na decyzji o warunkach zabudowy. Punkt odniesienia w kontekście opłaty skarbowej stanowi zatem punkt 21 (Pozostałe zaświadczenia) w ramach Załącznika Wykaz przedmiotów opłaty skarbowej, stawki tej opłaty oraz zwolnienia do ustawy o opłacie skarbowej, gdzie przewidziano stawkę 17 zł za wydawanie zaświadczeń.
Natomiast odrębną kwestią jest ustalenie opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Skoro pełnomocnictwa są składane do odrębnych decyzji, oznacza to, że decyzje są wynikiem prowadzonych odrębnych postępowań administracyjnych. W konsekwencji uzasadnione jest pobranie opłaty skarbowej za dwa pełnomocnictwa. Jak wynika bowiem z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o opłacie skarbowej, to złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa albo jego odpisu, wypisu lub kopii w sprawie z zakresu administracji publicznej powoduje obowiązek wniesienia opłaty.
Zwrot pracownikowi kosztów noclegu na podstawie paragonu bez NIP gminy
Tak, można dokonać zwrotu pracownikowi wydatku za hotel na podstawie samego paragonu, o ile stanowi on dowód poniesienia kosztu noclegu w ramach podróży służbowej i pracownik złoży odpowiednie rozliczenie delegacji.
Co do zasady, przepisy dotyczące podróży służbowych nie wymagają faktury, kluczowe jest, aby pracownik wykazał rzeczywiste poniesienie kosztu.
W myśl § 5 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, do rozliczenia kosztów podróży, o których mowa w ust. 1, pracownik załącza dokumenty, w szczególności rachunki, faktury lub bilety potwierdzające poszczególne wydatki; nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami. Jeżeli przedstawienie dokumentu nie jest możliwe, pracownik składa pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania.
A zatem paragon z pewnością może być uznany za dowód wydatku, jeśli zawiera informacje umożliwiające identyfikację usługi (np. nazwę hotelu, datę, kwotę). Oczywiście paragon powinien być zgodny z czasem i miejscem delegacji. Pracownik powinien złożyć rozliczenie delegacji wraz z paragonem jako dowodem poniesionego kosztu.
Charakter opłaty za wyżywienie w stołówce szkolnej
Opłaty za wyżywienie w stołówce szkolnej mają charakter niepodatkowych należności budżetowych o charakterze publicznoprawnym.
W celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych szkoła może zorganizować stołówkę. Począwszy od 1.9.2022 r. szkoła podstawowa, z wyjątkiem szkoły podstawowej dla dorosłych, oraz szkoła artystyczna realizująca kształcenie ogólne w zakresie szkoły podstawowej, zapewnia uczniom jeden gorący posiłek w ciągu dnia i stwarza im możliwość jego spożycia w czasie pobytu w szkole. Korzystanie z posiłku, o którym mowa w ust. 1, jest dobrowolne i odpłatne.
Zgodnie z art. 106 Prawa oświatowego dyrektor szkoły w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, szkoła może zorganizować stołówkę. Korzystanie z posiłków w stołówce szkolnej jest odpłatne. Warunki korzystania ze stołówki szkolnej, w tym wysokość opłat za posiłki, ustala dyrektor szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę. Do opłat wnoszonych za korzystanie przez uczniów z posiłku w stołówce szkolnej, o których mowa w ust. 3, nie wlicza się wynagrodzeń pracowników i składek naliczanych od tych wynagrodzeń oraz kosztów utrzymania stołówki.
Zgodnie z art. 106 ust. 5 i 6 Prawa oświatowego organ prowadzący szkołę może zwolnić rodziców albo pełnoletniego ucznia z całości lub części opłat za posiłki w przypadku szczególnie trudnej sytuacji materialnej rodziny oraz w szczególnie uzasadnionych przypadkach losowych.
Powyższe uzasadnia zatem twierdzenie, że opłaty te związane są z realizacją funkcji publicznej, tj. zapewnienia uczniom wyżywienia.
Biorąc powyższe pod uwagę opłaty za wyżywienie w stołówce szkolnej mają charakter niepodatkowych należności budżetowych o charakterze publicznoprawnym. Biorąc powyższe pod uwagę w przypadku opóźnienia powinno naliczyć się odsetki podatkowe. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Regionalną Izbę Obrachunkową pismem z 21.8.2024 r. (NA.III.-422-20/2024, https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&opi=89978449&url=https://bip.rio.opole.pl/download/attachment/13241/na-iii-422-20-2024.pdf&ved=2ahUKEwiU5f2ss9CNAxXPPxAIHWRXPRgQFnoECBgQAw&usg=AOvVaw2N8fT rD-0V47FE2QyiXHv)
