Powierzenie wykonywania obowiązków zastępcy kierownika stanu cywilnego innym pracownikom

Zgodnie z art. 21 PracSamU, jeżeli wymagają tego potrzeby jednostki, pracownikowi samorządowemu można powierzyć, na okres do 3 miesięcy w roku kalendarzowym, wykonywanie innej pracy niż określona w umowie o pracę, pod warunkiem że jest ona zgodna z jego kwalifikacjami. W tym okresie pracownikowi przysługuje wynagrodzenie stosowne do wykonywanej pracy, nie niższe jednak od dotychczasowego.

W opisanym przypadku, jeśli zostaną spełnione wszystkie warunki przewidziane w powyższej regulacji, tj.:

1) okres wykonywania innej pracy przez każdego z pracowników nie przekroczy 3 miesięcy w roku kalendarzowym,

2) powierzona praca będzie odpowiadać kwalifikacjom każdego z pracowników,

3) powierzona praca będzie wykonywana za wynagrodzeniem nie niższym od dotychczasowego dla każdego z pracowników.

Przepisy nie wykluczają rozwiązania polegającego na czasowym powierzeniu wykonywania tej samej innej pracy najpierw jednemu pracownikowi, a następnie innemu.

Program Cyber LEGION – budowanie narodowej odporności cybernetycznej przez współpracę z siłami zbrojnymi

W erze coraz częstszych zagrożeń w cyberprzestrzeni Polska odpowiada nowatorskim programem, który integruje kompetencje wojskowe i cywilne. Cyber LEGION – Program konsolidacji polskiej społeczności „cyber” wokół Sił Zbrojnych RP i Wojsk Obrony Cyberprzestrzeni, uruchomiony przez Wojska Obrony Cyberprzestrzeni (WOC), to inicjatywa mająca na celu zaangażowanie specjalistów ds. cyberbezpieczeństwa w działania wzmacniające bezpieczeństwo narodowe. Program zakłada elastyczną współpracę między armią a ekspertami cywilnymi bez potrzeby rezygnowania przez nich z dotychczasowej aktywności zawodowej.

Zakres sankcji w przypadku oferowania wyrobów medycznych z Chin

W przedmiotowym przypadku pomocne może być stanowisko UZP pt. „Produkty i podmioty z Chin w postępowaniach na wyroby medyczne o wartości co najmniej 5 mln euro w świetle rozporządzenia 2025/1197 – zapisy SWZ i wymagane dokumenty” (dostęp: https://www.gov.pl/web/uzp/produkty-i-podmioty-z-chin-w-postepowaniach-na-wyroby-medyczne-o-wartosci-co-najmniej-5-mln-euro-w-swietle-rozporzadzenia-20251197—zapisy-swz-i-wymagane-dokumenty2). Zaznaczono w nim, że w świetle zobowiązania zwycięskiego oferenta przewidzianego w art. 8 ust. 1 lit. b rozporządzenia 2022/1031 w okresie obowiązywania środka IZM w przypadku zamówień, których przedmiot obejmuje dostawę towarów, niemożliwe jest przyjęcie ofert niezawierających zapewnienia, że w okresie obowiązywania umowy towary dostarczone lub usługi świadczone w ramach realizacji zamówienia i pochodzące z ChRL (niezależne od tego, czy oferta jest złożona przez wykonawcę pochodzącego z ChRL, czy przez innego wykonawcę) będą odpowiadały nie więcej niż 50% całkowitej wartości zamówienia. Z powyższego wynika zatem, że niezależnie od tego, skąd pochodzi wykonawca, nie może on w postępowaniach określonych rozporządzeniem 2025/1197 ofertować i dostarczać towarów pochodzących z ChRL, które będą odpowiadały więcej niż 50% całkowitej wartości zamówienia, ponieważ w takiej sytuacji jego oferta będzie podlegała odrzuceniu jako niezgodna z warunkami zamówienia (art. 226 ust. 1 pkt 5 PrZamPubl).

Organy nadzoru budowlanego jako element systemu ochrony ludności i obrony cywilnej

Organy nadzoru budowlanego

W myśl art. 80 ust. 2 ustawy – Prawo budowlanej (dalej: PrBud) zadania nadzoru budowlanego wykonują co do zasady następujące organy:

1. powiatowy inspektor nadzoru budowlanego (dalej: PINB albo powiatowy inspektor);
2. wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego (dalej: WINB albo wojewódzkiego inspektora) jako kierownika wojewódzkiego nadzoru budowlanego, wchodzącego w skład zespolonej administracji wojewódzkiej;
3. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego (dalej: GINB albo Główny Inspektor).

Administrację architektoniczno-budowlaną i nadzór budowlany w dziedzinie górnictwa sprawują organy określone w odrębnych przepisach (art. 80 ust. 4 PrBud). Zagadnienie to nie jest objęte przedmiotem niniejszego opracowania.

Zadania organów nadzoru budowlanego

Zgodnie z art. 84 ust. 1 PrBud do zadań organów nadzoru budowlanego należy:

1. kontrola przestrzegania i stosowania przepisów prawa budowlanego;
2. kontrola działania organów administracji architektoniczno-budowlanej;
3. badanie przyczyn powstawania katastrof budowlanych;
4. współdziałanie z organami kontroli państwowej.

PINB

Powiatowy inspektor jest powoływany przez starostę spośród co najmniej trzech kandydatów wskazanych przez wojewódzkiego inspektora. Jeżeli starosta nie powoła PINB w terminie 30 dni od dnia przedstawienia kandydatów, wojewódzki inspektor wskazuje spośród nich kandydata, którego starosta powołuje na stanowisko powiatowego inspektora (art. 86 ust. 1 PrBud). Powiatowy inspektor wykonuje swoje zadania przy pomocy powiatowego inspektoratu nadzoru budowlanego (art. 86 ust. 3 PrBud).

WINB

Wojewódzkiego inspektora powołuje i odwołuje wojewoda, za zgodą Głównego Inspektora (art. 87 ust. 1 PrBud). Wojewódzki inspektor wykonuje swoje zadania przy pomocy wojewódzkiego inspektoratu nadzoru budowlanego (art. 87 ust. 3 PrBud).

GINB

Główny Inspektor jest centralnym organem administracji rządowej w sprawach administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego (art. 88 ust. 1 PrBud). Główny Inspektor jest powoływany przez Prezesa Rady Ministrów, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru, na wniosek ministra właściwego do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa (art. 88 ust. 3 zd. 1 PrBud).

Ochrona ludności (obrona cywilna)

W myśl art. 2 ust. 1 OchrCywU ochrona ludności to system składający się z organów administracji publicznej, wykonujących zadania mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa ludności przez ochronę życia i zdrowia ludzi, mienia, w tym zwierząt, infrastruktury niezbędnej do zaspokojenia potrzeb bytowych, dóbr kultury i środowiska w sytuacji zagrożenia, zwanych „organami ochrony ludności”; podmiotów wykonujących te zadania, zwanych „podmiotami ochrony ludności” oraz „zasobów ochrony ludności”.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 OchrCywU z chwilą wprowadzenia stanu wojennego i w czasie wojny ochrona ludności staje się obroną cywilną, organy ochrony ludności stają się organami obrony cywilnej, podmioty ochrony ludności stają się podmiotami obrony cywilnej; a zasoby ochrony ludności stają się zasobami obrony cywilnej.

Organy ochrony ludności (obrony cywilnej)

OchrCywU przewiduje podział organów ochrony ludności (obrony cywilnej) na terytorialne – do których zaliczono: wójta (burmistrza, prezydenta miasta), starostę, wojewodę, ministra właściwego do spraw wewnętrznych i pozostałe – do których należą: marszałek województwa oraz minister kierujący działem administracji rządowej, któremu podlegają lub przez którego są nadzorowane: podmioty ochrony ludności, organy obsługiwane przez podmioty ochrony ludności (art. 9 ust. 1 OchrCywU).

Podmioty ochrony ludności (obrony cywilnej)

W art. 17 ust. 1 OchrCywU znajduje się katalog podmiotów ochrony ludności (obrony cywilnej) i w pkt 11 lit. „f” wskazano na organy nadzoru budowlanego. Mimo, że art. 80 ust. 2 pkt 2 PrBud wymienia wojewodę, to nie można uznać go za podmiot ochrony ludności (obrony cywilnej), gdyż jest terytorialnym organem ochrony ludności (obrony cywilnej). Tak więc do organów nadzoru budowlanego jako podmiotów ochrony ludności (obrony cywilnej) należy zaliczyć PINB, WINB i GINB.

W myśl art. 17 ust. 3 OchrCywU podmioty ochrony ludności (obrony cywilnej) mają wykonywać zadania ochrony ludności i obrony cywilnej w ramach swojej właściwości. Zatem inne zadania spoczywają na organach nadzoru budowlanego, a inne np. na ochotniczych strażach pożarnych (art. 17 ust. 1 pkt 3 OchrCywU).

Niezależnie od ogólnych zadań wymienionych w art. 84 ust. 1 PrBud należy wskazać na konkretne czynności z OchrCywU. W art. 107 ust. 1 OchrCywU stwierdzono, że kontrolę spełniania przez obiekty zbiorowej ochrony warunków technicznych, warunków technicznych usytuowania i warunków technicznych użytkowania prowadzą organy nadzoru budowlanego na zasadach przewidzianych w PrBud. Obiekty zbiorowej ochrony dzielimy na budowle ochronne (art. 83 OchrCywU) i miejsca doraźnego schronienia (art. 84 OchrCywU). Wśród tych pierwszych wyróżniamy schrony i ukrycia (art. 83 ust. 2-4 OchrCywU). Wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta albo wojewoda mogą zlecić sprawdzenie obiektu budowlanego pod względem spełniania lub możliwości spełnienia warunków dla obiektów zbiorowej ochrony (art. 91 ust. 3 OchrCywU). Sprawdzenie obiektu budowlanego wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta albo wojewoda zlecają powiatowemu inspektorowi – zgodnie z zakresem wskazanym w art. 107 ust. 1 OchrCywU (art. 91 ust. 4 pkt 2 OchrCywU).

Rola starosty

Starosta jest kierownikiem starostwa powiatowego oraz zwierzchnikiem służbowym pracowników starostwa i kierowników jednostek organizacyjnych powiatu oraz zwierzchnikiem powiatowych służb, inspekcji i straży (art. 35 ust. 2 SamPowiatU). W związku z tym starosta jest zwierzchnikiem PINB. Zakres tego zwierzchnictwa określono w art. 35 ust. 3 SamPowiatU – m.in. starosta powołuje i odwołuje kierowników tych jednostek, w uzgodnieniu z wojewodą, a także wykonuje wobec nich czynności w sprawach z zakresu prawa pracy, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej oraz zatwierdza programy ich działania.

W art. 11 ust. 1 pkt 2 i 3 OchrCywU wskazano na zadania starosty dotyczące nadzorowania, w ramach posiadanych kompetencji, realizacji zadań ochrony ludności i obrony cywilnej przez podmioty ochrony ludności i obrony cywilnej na obszarze powiatu oraz koordynowania współpracy między służbami, inspekcjami i strażami w zakresie realizacji zadań ochrony ludności i obrony cywilnej na obszarze powiatu. Zgodnie zaś z art. 60 ust. 2 OchrCywU starosta w porozumieniu z właściwymi wójtami (burmistrzami, prezydentami miast) organizuje współpracę pomiędzy gminami oraz podmiotami ochrony ludności działającymi na obszarze powiatu. Ponadto art. 61 ust. 1 OchrCywU stanowi, że organy ochrony ludności (obrony cywilnej) nadzorują wykonywanie zadań ochrony ludności i obrony cywilnej przez podmioty ochrony ludności podległe im i nadzorowane przez nie w zakresie posiadanych kompetencji. Takie działania starosty powinny więc dotyczyć PINB. Co ważne – zgodnie z art. 118 ust. 2 OchrCywU w czasie stanu wojennego i w czasie wojny starosta kieruje obroną cywilną na obszarze powiatu.

Rola wojewody

Zgodnie z art. 51 pkt 1 AdmRządWojewU wojewoda jako zwierzchnik rządowej administracji zespolonej w województwie kieruje nią i koordynuje jej działalność. Organy rządowej administracji zespolonej w województwie, w tym kierownicy zespolonych służb, inspekcji i straży (m.in. WINB) wykonują zadania administracji rządowej w województwie (art. 2 pkt 2 AdmRządWojewU). Do zadań wojewody należy kierowanie i koordynowanie realizacji zadań ochrony ludności i obrony cywilnej przez podmioty ochrony ludności podległe i nadzorowane oraz na obszarze województwa (art. 13 ust. 1 pkt 2, art. 58 ust. 4 OchrCywU). Tak więc te działania wojewody odnoszą się również do WINB.

Rola ministra

Do zadań ministrów kierujących działami administracji rządowej należy nadzór nad wykonywaniem zadań ochrony ludności i obrony cywilnej przez podległe im lub nadzorowane przez nich podmioty realizujące zadania ochrony ludności i obrony cywilnej (art. 14 pkt 1, art. 61 ust. 1 OchrCywU). Główny Inspektor został wymieniony w Załączniku pn. „Organy podległe Ministrowi Finansów i Gospodarki lub przez niego nadzorowane” do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 25 lipca 2025 roku w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów i Gospodarki (Dz.U. z 2025 r. poz. 997). Wobec tego do Ministra Finansów i Gospodarki należy nadzór nad wykonywaniem zadań przez Głównego Inspektora jako podmiotu ochrony ludności (obrony cywilnej).

Kolejne nowelizacje w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym

Z najważniejszych zmian należy wymienić:

1. Dopuszczalne stanie się stwierdzenie w części nieważności uchwały w sprawie planu ogólnego gminy, nawet gdy rozstrzygnięcie będzie stosowane wobec pierwszego uchwalonego takiego planu. Wojewódzki organ nadzorczy zobowiązany będzie stosować znowelizowaną zasadę wobec wszystkich niezakończonych procedur.
2. Zmniejszono katalog podmiotów zobowiązanych do uzgodnienia projektu planu ogólnego, zastępując je opiniami. W konsekwencji – wszystkie dotychczas dokonane przez te podmioty uzgodnienia będą traktowane jak opinie. Natomiast wszystkie postępowania odwoławcze i skargowe dotyczące odmowy uzgodnienia mają ulec umorzeniu.
3. Decyzje o warunkach zabudowy, jako efekt postępowań wszczętych przed 16.10.2025 r. będą nadal bezterminowe (podobnie jak decyzje, które zyskają walor prawomocności do 31.12.2025 r.).
4. Do końca 2026 r. zostanie przerwany bieg ustawowych terminów na wydanie decyzji o warunkach zabudowy i decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Oznacza to, że wojewodowie nie będą mieli podstaw do naliczania kar za zbyt długie prowadzenie spraw o warunki zabudowy i zagospodarowania terenu.

Nowelizacja ta uszczegółowiła również zasady określania minimalnego udziału powierzchni biologicznie czynnej w obszarach zabudowy śródmiejskiej wyznaczonych planem ogólnym na etapie sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz w trakcie wydawania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Przyjęte nowelizacje są efektem postulatów zgłaszanych przez gminy, które w bieżącym roku oprócz prowadzenia procedur planistycznych, mających na celu uchwalenie nowych aktów planowania przestrzennego – planów ogólnych, przyjęły rekordowo dużą liczbę wniosków o ustalenie warunków zabudowy.

Vacatio legis wynosi 7 dni licząc od dnia publikacji w dzienniku ustaw. Nowe zasady dotyczące terminu ważności decyzji o warunkach zabudowy zaczną obwiązywać z 1.1.2026 r.

Możliwe najwyższe wynagrodzenie osób zatrudnionych na stanowiskach związanych z wprowadzaniem danych do ewidencji wojskowej

Regulacja, na którą się powołano w pytaniu, dotyczy wynagrodzenia osób zatrudnionych na stanowiskach związanych z wprowadzaniem danych do ewidencji wojskowej osób stawiających się do kwalifikacji wojskowej oraz wydawaniem zaświadczeń o stawieniu się do kwalifikacji wojskowej, uregulowanym stosunku do służby wojskowej i o orzeczonej zdolności do służby wojskowej.

Art. 65 ust. 2 ustawy o obronie Ojczyzny, odsyłając do przepisów rozporządzenia w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych, wskazuje jedynie możliwe najniższe wynagrodzenie tych osób. Natomiast maksymalne wynagrodzenie nie zostało określone.

W związku z tym należy stwierdzić, że ustawodawca nie przewidział górnej granicy wynagrodzenia dla osób zatrudnionych na stanowiskach związanych z wprowadzaniem danych do ewidencji wojskowej osób stawiających się do kwalifikacji wojskowej.

Dzień wolny za pracę w dniu wolnym

Za pracę w dniu wolnym od pracy wynikającym z zasady przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy pracownikowi przysługuje inny dzień wolny do pracy, udzielony w terminie z nim uzgodnionym do końca trwającego okresu rozliczeniowego czasu pracy (art. 151³ ustawy – Kodeks pracy; dalej: KP). Przy pracy w stałym rozkładzie dziennym od poniedziałku do piątku dniami takimi są soboty.

Niekiedy można spotkać się z twierdzeniem, że za pracę w dniu wolnym przysługuje zawsze cały 8-godzinny dzień wolny. To błąd albo skrót myślowy, który znajdzie faktycznie zastosowanie w systemie podstawowym przy zatrudnieniu w pełnym wymiarze, gdzie dni pracy są tylko 8-godzinne.

Rekompensata dniem wolnym opiera się na rekompensacie „dzień za dzień” – mówiąc potocznie, za dzień zajęty dodatkową pracą pracownik ma uzyskać inny, cały dzień wolny. Nie ma tu mowy o dniu, w którym zaplanowana została określona liczba godzin.

Wskazana w pytaniu osoba ma prawo do dnia wolnego. Termin nie jest wyznaczany przez pracownika, ale uzgadniany z nim. Pracodawca nie musi więc zgadzać się na wniosek pracownika. Jeżeli się zgodzi, to 3 nieprzepracowane w poniedziałek godziny będą tak samo usprawiedliwione płatne, jak pierwsze 6,5 godzin. Będzie to zatem koszt dla pracodawcy niepołączony ze wzajemnym świadczeniem w postaci pracy.

Dzień wolny może być ustalony np. na piątek – wówczas zarówno pracownik uzyska rekompensatę dnia, jak i dokładnie tylu godzin ile wypracował w sobotę. Konieczna jest jednak zgoda pracownika (uzgodnienie). Jeżeli do uzgodnienia nie dojdzie, to przepracowane w sobotę 6,5 godzin stanie się z końcem okresu rozliczeniowego przekroczeniem średniotygodniowym.

Zgodnie z pismem GIP (GPP-249-4560-52/09/PE/RP): „(…) Praca w dniu wolnym, wynikającym z przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy (np. w sobotę) powinna być zrekompensowana udzieleniem innego dnia wolnego, nie później niż do końca okresu rozliczeniowego. Uprawnienie to powstaje niezależnie od ilości godzin zatrudnienia w dniu wolnym wynikającym z rozkładu – nawet, jeżeli praca była wykonywana krótko, np. przez 3 godziny, pracownik może domagać się pełnego dnia wolnego w zamian. Należy podkreślić, że pracodawca nie ma prawa wyboru sposobu rekompensowania pracy w dniu wolnym, wynikającym z przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy. Ustawowo przewidzianą formą jest udzielenie innego dnia wolnego od pracy – art. 151³ KP nie przewiduje możliwości wypłaty żadnego dodatkowego wynagrodzenia. Nieudzielenie dnia wolnego, o którym mowa w przepisie art. 151³ KP, jest wykroczeniem przeciwko prawom pracownika, określonym w art. 281 pkt 5 KP, zagrożonym karą grzywny w wysokości 30 000 zł.

Należy jednak podkreślić, że gdyby pracodawca nie miał możliwości udzielenia pracownikowi innego dnia wolnego do końca okresu rozliczeniowego (np. gdy pracownik przebywał do końca okresu rozliczeniowego na zwolnieniu lekarskim) i w ten sposób doszłoby do przekroczenia przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy, wówczas pracownik – zgodnie z przepisem art. 151² § 2 KP – nabywa prawo do wynagrodzenia, powiększonego o dodatek w wysokości 100 % wynagrodzenia. Jeżeli polecenie pracy w dniu wolnym, wynikającym z przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy, spowoduje również przekroczenie dobowej normy czasu pracy, wynagrodzenie pracownika za takie godziny zostanie powiększone – zgodnie z przepisem art. 151 ¹ § 1 pkt 2 KP – o 50-procentowy dodatek (innymi słowy – za pierwsze osiem godzin pracy – dodatek w wysokości 100 %, a pozostałe godziny należy opłacić dodatkiem w wysokości 50 %) (…).”

Zasady ochrony informacji niejawnych w postępowaniu i realizacji zamówienia w dziedzinach  obronności i bezpieczeństwa

W przypadku gdy zamawiający przeprowadza postępowanie w dziedzinach obronności lub bezpieczeństwa, które obejmuje informacje niejawne, zgodnie z art. 407 PrZamPubl powinien podjąć działania mające na celu zapewnienie ochrony tych informacji. Zgodnie z treścią wskazanego przepisu zamawiający określa w dokumentach zamówienia lub w ogłoszeniu o zamówieniu wymagania dotyczące realizacji zamówienia związane z ochroną informacji niejawnych. Wymagania te mają na celu zagwarantowanie, że wykonawca oraz jego podwykonawcy będą przestrzegać zasad ochrony informacji niejawnych w trakcie realizacji zamówienia.

Aby móc wyegzekwować obowiązek zachowania poufności, zamawiający może żądać od wykonawcy złożenia wraz z ofertą odpowiednich zobowiązań, w których wykonawca potwierdzi, że:

Obowiązek nieujawniania informacji niejawnych dotyczy zarówno wykonawcy, jak i jego podwykonawców, i ma charakter nieograniczony w czasie.

Ponadto wykonawca jest zobowiązany poinformować zamawiającego o każdym podwykonawcy, wskazując jego dane identyfikacyjne oraz informacje dotyczące posiadanych uprawnień do ochrony informacji niejawnych. Przekazanie tych danych warunkuje uzyskanie zgody zamawiającego na udział podwykonawcy w realizacji zamówienia.

Dodatkowo zamawiający posiada nadane PrZamPubl kompetencje do weryfikacji nie tylko osób uczestniczących w realizacji zamówienia, lecz także biorących udział w samym postępowaniu o udzielenie zamówienia. W związku z tym zamawiający ma prawo żądać od wykonawcy informacji o pracownikach uczestniczących w przygotowywaniu wniosków, ofert, negocjacjach oraz innych czynnościach związanych z postępowaniem. Co więcej, w odniesieniu do pracowników wykonawcy, którzy mają brać udział w realizacji zamówienia, zarówno na etapie prowadzenia postępowania, jak i w trakcie wykonywania umowy, zamawiający może nie wyrazić zgody na ich udział, jeżeli:

Zaznaczyć należy, że zamawiający powinien powyższe wymagania określić w ogłoszeniu o zamówieniu lub dokumentach zamówienia.

 

Prace nad projektem ustawy o żywieniu zbiorowym z udziałem żywności ekologicznej

Zasady produkcji ekologicznej oraz przepisy dotyczące takiej produkcji, związanej z tym certyfikacji oraz stosowania przy znakowaniu i w materiałach reklamowych oznaczeń odnoszących się do produkcji ekologicznej określa rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/848 z 30.5.2018 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 834/2007 (Dz.Urz. UE L 150 z 14.6.2018, str. 1, ze zm.; dalej: rozporządzenie 2018/848). Zgodnie z postanowieniami art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2018/848 termin „ekologiczne” oraz jego pochodne i wersje skrócone, jak np. „bio” i „eko”, używane samodzielnie lub łącznie, mogą być stosowane na terytorium Unii do celów znakowania i reklamy jedynie produktów zgodnych z tym rozporządzeniem. Jednocześnie jak stanowi art. 2 ust. 3 rozporządzenia 2018/848 żywienie zbiorowe realizowane przez zakłady takiego żywienia, co do zasady, nie podlega tym regulacjom. Jednak państwa członkowskie mogą stosować przepisy krajowe lub, w przypadku ich braku, prywatne normy w zakresie produkcji, znakowania i kontroli produktów pochodzących z działań w ramach żywienia zbiorowego przy czym logo produkcji ekologicznej UE nie jest wykorzystywane w znakowaniu, w prezentacjach lub reklamach takich produktów oraz nie jest wykorzystywane w celu reklamowania zakładu żywienia zbiorowego.

Projektowana ustawa określa wymagania i warunki dotyczące stosowania znaku ekologicznego i określeń odnoszących się do produkcji ekologicznej w żywieniu zbiorowym. Nowa regulacja obejmie zakłady żywienia zbiorowego w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. d rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z 25.10.2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz.Urz. UE L 304 z 22.11.2011, str. 18, ze zm.), z wyłączeniem pojazdów oraz ruchomych punktów sprzedaży. Takimi zakładami są restauracje, stołówki, szkoły, szpitale i przedsiębiorstwa świadczące usługi gastronomiczne, w których w ramach prowadzenia działalności gospodarczej przygotowuje się żywność gotową do spożycia przez konsumenta. W Polsce liczba takich podmiotów obejmuje ok. 150 tys., a są to zarówno zakłady, które świadczą usługi żywienia dla ogółu konsumentów (restauracje, bary, kawiarnie, puby, pizzerie, gastronomia w galeriach handlowych) jak i takie, które świadczą usługi żywienia dla określonej, zamkniętej grupy konsumentów (stołówki szkolne i przedszkolne, stołówki akademickie, stołówki w zakładach pracy, kuchnie i stołówki w domach pomocy społecznej, kuchnie i stołówki w szpitalach i innych placówkach medycznych, kuchnie i stołówki w zakładach karnych, stołówki w jednostkach wojskowych, cateringi zamknięte).

Wiarygodność oznakowania zakładów żywienia zbiorowego wykorzystujących i oferujących żywność ekologiczną ma gwarantować wpis takiego zakładu do wykazu prowadzonego przez Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, z tym, że wpisów w wykazie będzie dokonywał na wniosek zainteresowanego podmiotu − wojewódzki inspektor jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych. Wpis zakładu do wykazu ma obejmować jeden z trzech wariantów zależnych od udziału wartości zakupionej żywności ekologicznej dostarczonej do tego zakładu w ogólnej wartości zakupionej żywności (złoty, srebrny lub brązowy znak ekologiczny).

Podmioty, które zdecydują się na stosowanie znaku ekologicznego i określeń odnoszących się do produkcji ekologicznej w prowadzonych przez siebie zakładach żywienia zbiorowego obejmą obowiązki gwarantujące realizację celów ustawy. Za nieprzestrzeganie zasad przewidziano administracyjne kary pieniężne.

Projektodawcy spodziewają się po nowej regulacji nie tylko większej świadomości konsumenckiej i świadomych wyborów żywności ekologicznej, ale także istotnego zwiększenia popytu na certyfikowaną żywność bio.

Za opracowanie projektu odpowiada Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Proces legislacyjny można śledzić na stronie RCL pod adresem: https://legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12404455/katalog/13171212#13171212

Sejm uchwalił ustawę wzmacniającą ochronę użytkowników w internecie