Ryczałt albo ekwiwalent z tytułu pracy zdalnej wpłyną na wydatki budżetowe JST

W dniu 1.12.2022 r. została uchwalona ustawa o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw. Ustawa trafiła do Senatu.

Wskazana ustawa wprowadziła wiele różnych rozwiązań legislacyjnych, w tym związanych z tzw. pracą zdalną. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że przepisy z tym związane mogą spowodować obciążenie finansowe budżetów JST.

W pierwszej kolejności warto wspomnieć o regulacji:

Praca może być wykonywana całkowicie lub częściowo w miejscu wskazanym przez pracownika i każdorazowo uzgodnionym z pracodawcą, w tym pod adresem zamieszkania pracownika, w szczególności z wykorzystaniem środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość (praca zdalna).

Jednak szczególną uwagę warto zwrócić uwagę na przepisy zgrupowane w ramach nowego art. 67²⁴ ww. Kodeksu. Tamże postanowiono, że pracodawca jest obowiązany:

1) zapewnić pracownikowi wykonującemu pracę zdalną materiały i narzędzia pracy, w tym urządzenia techniczne, niezbędne do wykonywania pracy zdalnej,

2) zapewnić pracownikowi wykonującemu pracę zdalną instalację, serwis, konserwację narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej lub pokryć niezbędne koszty związane z instalacją, serwisem, eksploatacją i konserwacją narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej, a także pokryć koszty energii elektrycznej oraz usług telekomunikacyjnych niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej,

3) pokryć inne koszty niż koszty określone w pkt 2 bezpośrednio związane z wykonywaniem pracy zdalnej, jeżeli zwrot takich kosztów został określony w porozumieniu, o którym mowa w art. 67²⁰ § 1 i 2, regulaminie, o którym mowa w art. 67²⁰ § 3 i 4, poleceniu, o którym mowa w art. 67¹⁹ § 3, albo porozumieniu, o którym mowa w art. 67²⁰ § 5 zdanie drugie;

4) zapewnić pracownikowi wykonującemu pracę zdalną szkolenia i pomoc techniczną niezbędne do wykonywania tej pracy.

Natomiast w pozostałych regulacjach prawnych dookreślono aspekty finansowe związane z pracą zdalną, w tym ekwiwalent pieniężny oraz ryczałt.

I tak, według ust. 3 – w przypadku, o którym mowa w § 2, pracownikowi wykonującemu pracę zdalną przysługuje ekwiwalent pieniężny w wysokości ustalonej z pracodawcą. Zgodnie zaś z ust. 4 – obowiązek pokrycia kosztów, o których mowa w § 1 pkt 2 i 3, albo wypłaty ekwiwalentu, o którym mowa w § 3, może być zastąpiony obowiązkiem wypłaty ryczałtu, którego wysokość odpowiada przewidywanym kosztom ponoszonym przez pracownika w związku z wykonywaniem pracy zdalnej.

Następnie dodano, że przy ustalaniu wysokości ekwiwalentu albo ryczałtu bierze się pod uwagę w szczególności normy zużycia materiałów i narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, ich udokumentowane ceny rynkowe oraz ilość materiału wykorzystanego na potrzeby pracodawcy i ceny rynkowe tego materiału, a także normy zużycia energii elektrycznej oraz koszty usług telekomunikacyjnych.

Podsumowując, przywołane wyżej regulacje prawne niewątpliwie wpłyną na zwiększone wydatki budżetowe, szczególnie w tym przypadkach, w których pracodawca (w tym samorządowy) będzie związany wnioskiem pracownika. Te sytuacje określono także w nowelizacji, o czym świadczy przede wszystkim § 6 w art. 67¹⁹ KP, gdzie postanowiono:

Pracodawca jest obowiązany uwzględnić wniosek pracownika, o którym mowa w art. 142¹ § 1 pkt 2 i 3, pracownicy w ciąży, pracownika wychowującego dziecko do ukończenia przez nie 4. roku życia, a także pracownika sprawującego opiekę nad innym członkiem najbliższej rodziny lub inną osobą pozostającą we wspólnym gospodarstwie domowym, posiadającymi orzeczenie o niepełnosprawności albo orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, o wykonywanie pracy zdalnej, chyba że nie jest to możliwe ze względu na organizację pracy lub rodzaj pracy wykonywanej przez pracownika.