W kontekście podanej problematyki przytoczyć warto w pierwszej kolejności art. 40 ust. 2 pkt 4 SamGminU, zgodnie z którym na podstawie niniejszej ustawy organy gminy mogą wydawać akty prawa miejscowego w zakresie zasad i trybu korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. Granice przewidzianej prawem swobody rady w zakresie realizacji ww. normy kompetencyjnej wyznacza obowiązujący porządek prawny. Z istoty aktu prawa miejscowego wynika niedopuszczalność takiego działania organu realizującego delegację ustawową, które polega na modyfikacji wiążących go powszechnie obowiązujących przepisów prawa.

Ustawodawca formułując określoną delegację do wydania aktu wykonawczego, przekazuje upoważnienie do uregulowania wyłącznie kwestii nieobjętych dotąd żadną normą o charakterze powszechnie obowiązującym. Jednocześnie wymaga podkreślenia, że art. 40 ust. 2 SamGminU jest normą delegacyjną o charakterze generalnym, która pozostawia gminie względną swobodę odnośnie do możliwości stanowienia przepisów ustrojowo-organizacyjnych.

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Śląskiego z 27.5.2022 r. (Nr NPII.4131.1.517.2022; opubl. 31.5.2022 r.), w którym organ nadzoru wskazał zakwestionował m.in. zapis:

1. Opłatę targową i eksploatacyjną w obowiązujących wysokościach pobiera administrator, za pośrednictwem inkasentów wydających pokwitowanie będące dowodem uiszczenia opłat według ustalonego wzoru – w tym zakresie stosuje się przepisy aktualnie obowiązującej ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz uchwały Rady Miasta (…) w sprawie określenia wysokości stawek opłaty targowej na terenie Miasta (….), zasad poboru tej opłaty w drodze inkasa oraz określenia inkasentów i wysokości wynagrodzenia za inkaso.

(…)

4. Opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko.
5. Dowód uiszczenia dziennej opłaty targowej i eksploatacyjnej (pokwitowanie) handlujący zobowiązany jest posiadać do chwili opuszczenia placu targowego i okazywać go na żądanie prowadzącego Targowisko lub organów kontrolnych.
6. W przypadku braku opłaty targowej lub innej, w trakcie kontroli pobiera się opłatę powtórnie.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia nadzorczego wskazano m.in., że wszelkie regulacje dotyczące opłaty targowej winny znaleźć się w uchwale podejmowanej na podstawie art. 19 PodLokU, nie zaś w regulaminie targowiska. Ponadto zgodnie z art. 2 § 1 pkt 3 OrdPU, do opłaty skarbowej oraz opłat, o których mowa w przepisach PodLokU stosuje się przepisy OrdPU. Z art. 1c PodLokU wynika, że organem podatkowym właściwym w sprawach opłat uregulowanych w tej ustawie (w tym opłaty targowej) jest wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Podsumowując, rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody jest prawnie uzasadnione. Rada gminy nie może w uchwale w sprawie korzystania z mienia samorządowego ujmować kwestii, który rada gminy powinna uregulować w odrębnym akcie normatywnym.

Źródło: http://dzienniki.slask.eu