W kontekście podanej problematyki kluczowe znaczenie mają stosowne regulacje OchrLokU, w której art. 21 ust. 1 pkt 1 postanowiono, że rada gminy uchwala wieloletnie programy gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy.
Z kolei, jak podano w art. 21 ust. 2 OchrLokU wieloletni program gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy powinien być opracowany na co najmniej pięć kolejnych lat i obejmować w szczególności:
1) prognozę dotyczącą wielkości oraz stanu technicznego zasobu mieszkaniowego gminy w poszczególnych latach;
2) analizę potrzeb oraz plan remontów i modernizacji wynikający ze stanu technicznego budynków i lokali, z podziałem na kolejne lata;
3) planowaną sprzedaż lokali w kolejnych latach;
4) zasady polityki czynszowej oraz warunki obniżania czynszu;
5) sposób i zasady zarządzania lokalami i budynkami wchodzącymi w skład mieszkaniowego zasobu gminy oraz przewidywane zmiany w zakresie zarządzania mieszkaniowym zasobem gminy w kolejnych latach;
6) źródła finansowania gospodarki mieszkaniowej w kolejnych latach;
7) wysokość kosztów w kolejnych latach, z podziałem na koszty bieżącej eksploatacji, koszty remontów oraz koszty modernizacji lokali i budynków wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy, koszty zarządu nieruchomościami wspólnymi, których gmina jest jednym ze współwłaścicieli, a także koszty inwestycyjne;
8) opis innych działań mających na celu poprawę wykorzystania i racjonalizację gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy, (…)
W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Wielkopolskiego z 11.3.2022 r. (NP.-III.4131.1.35.2022.5, które ukazało się w Dzienniku Urzędowym 18.3.br.;
http://edziennik.poznan.uw.gov.pl). Na kanwie ww. regulacji prawych w podanym rozstrzygnięciu nadzorczym wskazano m.in., że nie zostało wyczerpująco uregulowane istotne zagadnienie wskazane w ww. art. 21 ust. 2 pkt 1 OchrLokU, w zakresie prognozy dotyczącej stanu technicznego zasobu mieszkaniowego gminy w kontekście poszczególnych lat. Organ nadzoru podał, że w programie zawarto prognozę wielkości zasobu mieszkaniowego w podziale na poszczególne lata, ale całkowicie pominięto prognozę dotyczącą jego stanu technicznego. W ocenie organu nadzoru, prawidłowe wypełnienie normy wskazanej w ww. przepisie polega na określeniu liczby lokali i budynków w poszczególnych latach oraz wprowadzeniu jakiejkolwiek klasyfikacji stanu technicznego zasobu mieszkaniowego w kolejnych latach. Zdaniem organu nadzoru rada gminy powinna określić liczbę i stan techniczny (np. dobry, średni, zły, itp.) poszczególnych lokali, względnie budynków wchodzących w skład zasobu mieszkaniowego gminy we wszystkich latach obowiązywania programu. Wykazany brak, w ocenie organu nadzoru, stanowi istotne naruszenie art. 21 ust. 2 pkt 1 OchrLokU.
Podsumowując, stanowisko wojewody jest uzasadnione. Uchwała w sprawie wieloletniego programu gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy musi jednak być kompletna, w tym musi zawierać zapisy dotyczące prognozy stanu technicznego lokali w latach objętych programem.