W pierwszej instancji Sąd Rejonowy, na wniosek powoda G.P., nakazał pozwanemu mężczyźnie J. H. opuszczenie lokalu mieszkalnego. Sąd uwzględnił powództwo i nakazał mężczyźnie opuszczenie lokalu, jednak przyznał jednocześnie uprawnienie do lokalu socjalnego oraz nakazał wstrzymanie eksmisji do czasu złożenia przez gminę J.H. propozycji zawarcia umowy najmu.
Powód zaskarżył wyrok w części przyznającej pozwanemu prawo do lokalu socjalnego oraz nakazującej wstrzymanie eksmisji. Sąd Okręgowy przychylił się do zarzutów podniesionych w apelacji od wyroku Sądu Rejonowego (I C 1590/14).
Zdaniem Sądu Okręgowego mężczyzna uporczywie naruszał mir domowy:
– nie dbał o swój pokój,
– w wyniku zaniedbań higienicznych zalęgły się tam pluskwy.
Ponadto, pozwany często nadużywa alkoholu, a pod jego wpływem staje się agresywny i kłóci się z ojcem powoda. To nie wszystko: będąc nietrzeźwym, zapala w pokoju świecę, nie dba o media, zalega z opłatami za nie, gubi klucze i zostawia mieszkanie otwarte. Wreszcie – przyprowadza do mieszkania nietrzeźwych kolegów, a sąsiedzi widzieli go, leżącego na schodach.
Sąd Okręgowy w Kaliszu ocenił, że „takie zachowanie pozwanego stanowi wykroczenie rażące i uporczywe przeciwko porządkowi domowemu. Okoliczność, że nie odnotowano interwencji policji nie zmienia tej oceny.”
W tej sytuacji SO podniósł, że na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z 21.6.2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 150 ze zm.) nie stosuje się art. 14 i 16 tej ustawy (o obowiązku zapewnienia lokalu socjalnego), gdy powodem eksmisji jest przemoc w rodzinie lub m.in. uporczywe naruszanie porządku domowego albo niewłaściwe zachowanie czyniące uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku.
Z tych powodów, zdaniem SO w Kaliszu, pozwanemu nie przysługuje prawo do lokalu socjalnego, gdyż w przeciwnym razie takie zachowanie byłoby promowane, co nie znajduje uzasadnienia w przepisach prawa.
