Obecnie zasadą jest, że nie obciąża się kosztami egzekucyjnymi oraz kwotą dotyczacą zwrotu wydatków poniesionych przez organ egzekucyjny, wierzyciela będącego naczelnikiem urzędu skarbowego albo dyrektorem izby celnej, jeżeli organem egzekucyjnym prowadzącym postępowanie był naczelnik urzędu skarbowego albo dyrektor izby celnej. Wydatki egzekucyjne poniesione przez organ egzekucyjny są pokrywane z budżetu państwa. Wprowadzenie tego przepisu zlikwidowało wzajemne obciążanie się kosztami postępowania egzekucyjnego przez naczelników urzędów skarbowych.
Inne zmiany dotyczące art. 64c EgzAdmU miały na celu poprawę jakości usług świadczonych przez Administrację Podatkową. Wprowadzając przepis § 6a tegoż artykułu, ustawodawca postanowił, iż organ egzekucyjny zawiadamia:
1) zobowiązanego o wysokości kosztów egzekucyjnych na wniosek złożony w terminie 6 miesięcy od dnia:
a) wyegzekwowania wykonania obowiązku, a w przypadku wyegzekwowania obowiązku w egzekucji z nieruchomości – od dnia, w którym postanowienie o przyznaniu własności nieruchomości stało się ostateczne,
b) w którym postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego stało się ostateczne;
2) wierzyciela o wysokości kosztów egzekucyjnych w terminie miesiąca od dnia doręczenia wierzycielowi ostatecznego postanowienia umarzającego postępowanie egzekucyjne, jeżeli koszty egzekucyjne obciążają wierzyciela.
Możliwość poinformowania zobowiązanego na jego wniosek oraz obowiązek poinformowania wierzyciela, w przypadku gdy koszy egzekucyjne obciążają wierzyciela, korelują bezpośrednio ze zmodyfikowanym brzmieniem art. 64c § 7 EgzAdmU, który obecnie zobowiązuje organy egzekucyjne do wydania postanowienia w sprawie kosztów egzekucyjnych na wniosek wierzyciela lub zobowiązanego, złożony w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o wysokości kosztów egzekucyjnych. Na postanowienie to przysługuje zażalenie.
Obecnie zatem w przypadku kosztów egzekucyjnych nałożonych na zobowiązanego procedura zmierzająca do umożliwienia złożenia zażalenia przez zobowiązanego wygląda następująco:
1) organ egzekucyjny pobiera od zobowiązanego należność wraz z kosztami egzekucyjnymi;
2) zobowiązany w terminie 6 miesięcy od dnia wyegzekwowania obowiązku ma prawo złożyć wniosek o wysokość kosztów egzekucyjnych;
3) wskutek wniosku, organ egzekucyjny wydaje postanowienie w sprawie kosztów egzekucyjnych;
4) dopiero po wydaniu postanowienia, zobowiązany może wnieść zażalenie.
Wbrew pozorom, celem ustawodawcy było odformalizowanie postępowania egzekucyjnego i przesunięcie orzecznictwa w kierunku zasady skargowości. Tymczasem wprowadzono trzy dodatkowe stopnie formalne, by umożliwić zobowiązanemu wniesienie zażalenia.
