Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z 24.6.1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2000 r., nr 80, poz. 903 ze zm., dalej: WłLokU), stanowiąc w art. 14, że na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się m.in. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali.
Wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych (art. 1 ust. 2 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych; t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: PDOPrU). Ponieważ wspólnota mieszkaniowa prowadzi zarówno działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej wolnej od podatku, jak i inną działalność podlegającą opodatkowaniu, to obowiązana jest podzielić przychody oraz koszty ich uzyskania na związane z gospodarką zasobami mieszkaniowymi, jak i związane z pozostałą działalnością.
Wszelkie wpłaty uiszczane przez członków wspólnoty stanowią dla wspólnoty przychód w dacie ich otrzymania. Natomiast ponoszone przez wspólnotę koszty mające związek z uzyskanym przychodem, są kosztami podatkowymi. W konsekwencji nadwyżka tych przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym stanowi dochód wspólnoty. Dochód uzyskany z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, wolny jest od podatku. Zatem opodatkowaniu podlega dochód z lokali użytkowych, stanowiący różnicę pomiędzy przychodami z tego tytułu (obejmującymi zarówno zaliczki na pokrycie kosztów zarządu, zaliczki na fundusz remontowy, jak również zaliczki na media), a kosztami przypadającymi na te lokale, jak również dochód uzyskany z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nieprzeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.
