1. Stan faktyczny
Spółdzielnia Budowlano-Mieszkaniowa „O.” w W. pozwała w 2007 r. jednego ze swoich członków o zapłatę blisko 123,5 tys. zł z tytułu uzupełnienia wkładu budowlanego związanego ze spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu. Podstawą do rozliczenia miało być oświadczenie zarządu SBM, zatwierdzone uchwałą rady nadzorczej z września 2006 r. Jak wynikało z ustaleń sądowych, inwestycja, która była źródłem zobowiązania spółdzielcy została zakończona w sierpniu 2000 r. W listopadzie 2000 r. z kolei upłynął termin ostatecznego rozliczenia kosztów, wynikający ze stosownej umowy między SBM a członkiem spółdzielni.
Przez kilka lat trwała korespondencja między członkiem spółdzielni a jej zarządem, która zakończyła się ostatecznie wniesieniem pozwu.
Tymczasem pozwany spółdzielca odpowiedział natychmiast zarzutem przedawnienia. Jego zdaniem termin przedawnienia roszczenia SBM o uzupełnienie wkładu budowlanego powinien być liczony jako termin przedawnienia roszczenia związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 118 ustawy z 23.4.1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.; dalej: KC) wynosi on 3 lata, zatem upłynął z końcem listopada 2003 r., czyli jeszcze przed wniesieniem powództwa (co nastąpiło dopiero w 2007 r.).
2. Orzeczenia sądów
Sądy oddaliły kolejno powództwo i apelację SBM, ale rozpoznający skargę kasacyjną Sąd Najwyższy zdecydował o przekazaniu sprawy do rozstrzygnięcia składowi poszerzonemu, gdyż powziął wątpliwość, czy roszczenie spółdzielni mieszkaniowej wobec jej członka o uzupełnienie wkładu budowlanego jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i przedawnia się z upływem trzech lat.
Tym samym – tak jak w rozpoznawanej sprawie – spółdzielnia zbyt późno złożyła powództwo i najprawdopodobniej zostanie ono oddalone.
