• Ustawa wprowadza precyzyjną definicję pracowników działalności podstawowej innych niż pracownicy medyczni. 
  • Takim pracownikom przypisano współczynnik pracy w wysokości 0,58. Określono również termin wydania zarządzenia w sprawie podwyższenia wynagrodzenia. 
  • Nastąpiła zmiana w przepisach ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

Ustawa z 13.9.2018 r. o zmianie ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych oraz ustawy o zmianie ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 1942, dalej jako ZmNajWynPracMedU18) jest wynikiem analizy dotychczasowych rozwiązań wprowadzonych ustawą z 8.6.2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych. Z woli ustawodawcy zakres podmiotowy ustawy rozszerzony został na pracowników działalności podstawowej, innych niż pracownicy wykonujący zawody medyczne, dlatego od 25.10.2018 r. omawiany akt prawny nosi tytuł ustawa o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych.

Nowelizacja wprowadza zmiany w następujących aktach prawnych: ustawie z 8.6.2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1473 ze zm., dalej jako: NajWynPracMedU) oraz w ustawie z 10.5.2018 r. o zmianie ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz.U. z 2018 r. poz. 1115, dalej jako: ZmPRatowMedU18).

Pracownicy działalności podstawowej, inni niż pracownicy medyczni 

W rozumieniu omawianej ustawy pracownikami działalności podstawowej, innymi niż pracownicy medyczni są osoby zatrudnione w ramach stosunku pracy w podmiocie leczniczym, inne niż pracownicy wykonujący zawód medyczny, wykonujące pracę pozostającą w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w komórkach organizacyjnych zakładu leczniczego, których działalność jest związana z udzielaniem świadczeń zdrowotnych oraz zatrudnione na stanowiskach działalności podstawowej określonych w części pierwszej załącznika do rozporządzenia Ministra Zdrowia z 20.7.2011 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w podmiotach leczniczych (Dz.U. z 2011 r. poz. 896).

Odwołanie do wskazanego rozporządzenia konieczne było ze względu na wprowadzone w nim rozróżnienie pracowników działalności podstawowej od nieobjętych regulacją nowelizowanej ustawy pracowników administracyjnych, technicznych, ekonomicznych i gospodarczych.

Projektodawca wskazywał, że „przepisy w zaproponowanym brzmieniu mają na celu ochronę interesu niewątpliwej wagi, tj. konstytucyjnie zagwarantowanego prawa obywateli do ochrony zdrowia. W celu zapewnienia przez państwo realizacji tego uprawnienia zasadne jest podejmowanie działań mających na celu poprawę warunków zatrudnienia nie tylko profesjonalnej kadry medycznej, ale także pracowników tzw. działalności podstawowej, którzy wspierają udzielanie świadczeń zdrowotnych. (…) Celem wprowadzenia progu najniższej płacy zasadniczej dla omawianych pracowników jest również przeciwdziałanie rosnącym dysproporcjom między poziomem wynagrodzeń pracowników medycznych a poziomem płac pracowników działalności podstawowej, których praca pozostaje w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych” (Uzasadnienie, s. 3).

Wysokość wynagrodzenia 

Pracownikom działalności podstawowej, innym niż pracownicy wykonujący zawód medyczny został przypisany współczynnik pracy w wysokości 0,58.

Ponadto kierownik podmiotu leczniczego lub podmiot tworzący będzie zobowiązany do wydania w terminie do 15 czerwca każdego roku zarządzenia w sprawie podwyższenia wynagrodzenia. Zdaniem ustawodawcy precyzyjne określenie terminu końcowego wpłynie korzystnie na proces realizacji ustawowego obowiązku podwyższania wynagrodzeń zasadniczych.

Korekta przepisów dotyczących Państwowego Ratownictwa Medycznego 

Ustawa nowelizująca z 13.9.2018 r. modyfikuje ponadto przepisy ustawy z 10.5.2018 r. o zmianie ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym oraz niektórych innych ustaw. Ustawodawca zadecydował o przywróceniu art. 12–12h ustawy z 8.9.2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2195 ze zm.). Przepisy te będą stosowane do akredytacji podmiotów ubiegających się o przeprowadzanie kursów doskonalących dla dyspozytorów medycznych do końca roku 2020. Od początku 2021 r. kursy będą organizowane przez Krajowe Centrum Monitorowania Ratownictwa Medycznego

Skrócono również termin wejścia w życie przepisów dotyczących planu działania systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne w ten sposób, aby plan taki mógł zostać sporządzony po raz pierwszy na rok 2019.

Ustawa weszła w życie 25.10.2018 r.