W Dz.U. z 2019 r. pod poz. 53 opublikowano ustawę z 22.11.2018 r. o dokumentach publicznych.
Dla potrzeb ustawy dokument publiczny to taki dokument, który służy do identyfikacji osób, rzeczy lub potwierdza stan prawny lub prawa osób posługujących się takim dokumentem, zabezpieczony przed fałszerstwem i:
1) wytwarzany według wzoru określonego w przepisach prawa powszechnie obowiązującego albo
2) którego wzór graficzny i forma zostały zatwierdzone przez podmiot realizujący zadania publiczne uprawniony na podstawie odrębnych przepisów i który jest zgodny z wymogami dla blankietu tego dokumentu określonymi w przepisach prawa powszechnie obowiązującego.
Natomiast blankiet dokumentu publicznego to niespersonalizowany lub niezindywidualizowany dokument publiczny, a emitent dokumentu publicznego to upoważniony do tego organ administracji publicznej.
Ustawa reguluje kwestie związane z:
1) kategoriami dokumentów publicznych i minimalne zabezpieczenia tych dokumentów przed fałszerstwem;
2) zasadami opracowywania wzoru dokumentu publicznego;
3) wytwarzaniem blankietów dokumentów publicznych;
4) kontrolą wytwórców blankietów dokumentów publicznych;
5) obowiązkami emitenta dokumentu publicznego i funkcjonariusza publicznego;
6) przechowywaniem blankietów dokumentów publicznych oraz dokumentów publicznych;
7) Rejestrem Dokumentów Publicznych;
8) komisją oceniającą jakość wydawanych dokumentów publicznych na podstawie dokumentów publicznych otrzymywanych od emitentów tych dokumentów, zwróconych przez ich posiadaczy wskazujących na uszkodzenie w wyniku wady technicznej.
